میرزا غلام احمد، بنیان‌گذار و «مسیح موعود» نزد جماعت احمدیه است. جماعت احمدیه نام فرقه‌ای اسلامی است.
میرزا غلام احمد در سال ۱۸۳۵ در شهر قادیان، هندوستان به دنیا آمد و به فراگیری قرآن و تعلیمات مذهبی پرداخت. در آن سال‌ها وی با پیام آوران مسیحی که اغلب از انگلستان به هندوستان برای مسیحی کردن مردم می‌آمدند به مجادله و بحث می‌پرداخت و از باورهای اسلامی، پیامبر اسلام و قرآن دفاع می‌کرد. بعدها اقدام به انتشار کتابهایی به نام براهین احمدیه کرد که ابتدا شامل تمام بحث‌ها، ادعاها و اعتقاداتش بود.
در سن ۴۰ سالگی و بعد از مرگ پدر، میرزا غلام احمد ابتدا ادعا کرد که از طرف خداوند مستقیماً مأمور شده‌است تا اصلاحاتی در دین اسلام به وجود آورد. بعدها ادعا کرد که برگزیده خدا و ناجی بشریت است و در آخر مدعی شد که وی همان مهدی موعود و عیسی مسیح است.
میرزا غلام احمد در ۵ خرداد[۱] سال ۱۲۸۷ بر اثر مرض مزمنی که از کودکی بدان گرفتار بود در شهر لاهور در داخل توالت درگذشت و طرفدارانشان وی را به قادیان انتقال داده و در قبرستان جنت دفن کردن.[۱]
طرفدارانش بعد از مرگ وی حرکت احمدیه لاهور و جماعت مسلمین احمدیه را شکل دادند.
محمد أحمد المهدی بن عبد الله یا محمد احمد بین عبدالله یا محمد احمد سودانی به مهدی سودانی و مهتدی سودانی نیز مشهور است، متولد ۱۲ اوت ۱۸۴۴ رهبر مذهبی طریقت سامانیه بود که در ۲۹ ژوئن ۱۸۸۱ ادعا نمود که مهدی موعود است. او شورش موفقی را علیه حکومت بریتانیا در سودان شروع کرد. نیروهایش در ۲۶ ژانویه ۱۸۸۵ موفق شدند که خارطوم را به تصرف خود درآورد و ژنرال چارلز جرج گوردون، حاکم بریتانیایی سودان را به قتل برسانند.
در پروپاگاندای ویکتوریایی، از محمد المهدی با عنوان «مُلای دیوانه»[۱] یاد می‌شد.[۲]
او مدتی بعد در تاریخ ۲۲ ژوئن ۱۸۸۵ میلادی، بر اثر ابتلا به بیماری تیفوس درگذشت.[۳]
در ۱۸۹۸ گردان فیلد مارشال هربرت کیچنر، پس از شکست نیروهای المهدی، برای انتقام قتل ژنرال چارلز جرج گوردون، مقبره المهدی را ویران کرد و استخوان‌های باقی‌مانده از کالبدش را به رود نیل ریخت.[۲]
سید جمال‌الدین اسدآبادی با اینکه عقیده داشت مهدی سودانی، همان مهدی موعود نیست ولی به سبب رویکرد ضد انگلیسی مهدی سودانی، از نهضت وی حمایت کرد.
حاکم بأمرالله (۲۳ ربیع‌الاول ۳۷۵–۱۳ فوریه ۱۰۲۱) ششمین خلیفه فاطمی در مصر بود که از سال ۳۸۷ در آن سرزمین فرمان می‌راند. در سال ۳۸۳ به ولیعهدی برگزیده شد. وی در حالی که دوازده سال داشت، به خلافت رسید. او مؤسس دارالحکمه در قاهره بود. وی با چین روابط دوستانه‌ای برقرار کرد. او در سال ۱۰۲۱ ناپدید شد، دروزیان معتقد هستند که او کشته نشده بلکه خدا او را ناپدید کرده‌است و به همراه مهدی بازخواهد گشت
حاکم بأمرالله در سال ۱۰۰۹ کلیسای مقبره مقدس در اورشلیم را به کلی ویران کرد.[۱] وی ابن هیثم را در سال ۱۰۱۱ بمدت ۱۰ سال در حبس خانگی بازداشت کرد
