شمعون پطرس
چوننفسهایخودرابهاطاعتراستیطاهرساختهایدتامحبتبرادرانهبی ریاداشتهباشید، پسیکدیگررا ازدل بشدتمحبتبنمیید» (اول پطرسباب۱آیه۲۲.
پطـرس بـا صراحـت خـودرا معرفـی میکنـد. نـاماواولیـن واژه نامهاسـت. با ایـن وجود، اوبلافاصلـه خـودرا بـهعنـوان «رسـول عیسـی مسـیح» معرفی مینایـد. از ایـن رو، همنطور کـهپولـس اغلـب چنیـن میکـرد (غلاطیان بـاب ۱آیـه۱ ،رومیان بـاب ۱آیه۱ ،افسسـیان باب ۱آیـه۱ ،(پطـرس بلافاصلـهبـا تاکیـدبـر اینکـهماموریـتالهـی داردایجـادوثـوق و «اعتبـار» میکـرد. او «رسـولی» بـود کـه «کسـی فرسـتاده» و کسـی کـه او را فرسـتاده، خداونـد عیسـی مسـیح بود. پطـرس منطقـهای را مشـخص میکنـدکـه نامـه بـرای اهالـی آنجـا بـود: پونتـوس،غلاطیـه، کپدوکیـه، آسـیا،وبطینیـا. اینهـا همـهمناطقـی در آسـیای صغیر هسـتندکهتقریبـاًمعادل با ُسـفُر میباشـد. بخشهایـی از ترکیـه امـروزی در شرق تنگـه ب دربـاره اینکـهآیـا نامـه هـای پطرس بیشـتر بـرای ایمنـداران یهودی بود یـا ایمنـداران غیر یهـود، بحثهایـی وجـود دارد. عبارتـی کـه پطـرس در آیـه ۱بـاب ۱ از اول پطـرس بـکار بـرده اسـت، «غریبان / دور افتادگان / کوچ کردگان / آوارگان / تبعیدیان»، در اصل عباراتی هسـتند کـه طبیعتـا بـهیهودیانـی اطـلاق میشـده کـهدر قـرن اول در خـارج از سرزمین مقـدسزندگی میکردنـد. واژگان برگزیـده و تقدیـس شـده در اول پطـرس بـاب ۱ آیـه ۲ بـرای یهودیـان و مسـیحیان، یکسـان هسـتند. توصیـف نـودن کسـانی کـه بـهعنـوان «غیـر یهودیان» خـارج از جامعـهیهودیـان اجنبـی بحسـاب مـی آمدنـدنیـز بـر هویـت یهـودی مخاطبـان پطـرس تأکید دارد(اول پطـرس بـاب ۲آیـه۱۲و بـاب ۴آیـه۳.
