پطرس
در خـلال رسـالت عیسـی ، پطرس اغلب نقش هدایت کنندهدوازده حـواری را ایفا مینمود. اوعمومـا سـخنگوی ایشـان بـود. هنگامـی کـهمتـی حواریـون را فهرسـتوار ناممـی برد،می گویـد «اول ... پطـرس» (متـی بـاب ۱۰آیـه۲ .(پطـرس همچنیـن نقشـی برجسـته در کلیسـای اولیـه بـرعهـده داشـت. ایـن پطـرس بـود کـه در تعییـن نـودن یـک شـاگرد بـرای جایگزینـی یهـودای اسـخریوطی کـهبـهعیسـی خیانـت کـرده بـود، پیـش قـدم شـد (اعـمل رسـولان باب
۱آیـات ۱۵تـا۲۵ .(در روز پنطیکاسـتایـن پطـرسبـودکـهبـرای انبـوه جمعیـتتوضیح داد کـهآنهـاوعـدهعطـای روح القـدسرامیبیننـدکـهتوسـط خدا بهقومش بخشـیده شـده بود (اعـمل رسـولان بـاب ۲آیـات ۱۴تـا۳۶ .(ایـن پطـرسبـودکـه هنگامـی کـهبـهدلیـل صحبت کـردن دربـارهرسـتاخیزمـردگان دسـتگیر شـد، بـا کاهـن اعظم و جمـع رهبران یهـودی صحبت ِلیوس، نخسـتین نـود (اعـمل رسـولان بـاب ۴آیـات ۱تا۱۲ .(پطرس کسـی بـود کهبهنـزد کُرن غیـریهـودی کـهبـهعنـوان پیـروعیسـی پذیرفتـه شـد، هدایـتشـد (اعـمل رسـولان بـاب ۱۰ آیـات ۱تـا۴۸ .(ایـن پطـرس بـود کهپولس زمانـی کهبرای نخسـتین بار پس از ایـمن آوردنش بـهاورشـلیم آمـد، بـهمـدت پانـزدهروز با اوملاقـات نود (غلاطیان بـاب ۱آیـه۱۸ .(درواقع، پولس با توصیف حلقه پیروان عیسـی در آن زمان در اورشـلیم، سـه سـتون کلیسـا را مشـخص مـی کنـد: پطـرس، یعقـوب بـرادرعیسـی ویوحنـا شـاگردمحبوب (غلاطیـان بـاب ۲آیه۹
پطرس
لوقـا بـاب ۲۲آیـات ۳۱تـا۳۴وآیـات ۵۴تـا۶۲را بخوانیـد. ما از شکسـتهای پطرس چـهدرسهایـی می توانیـم بیاموزیم؟
پطـرسنیـات خوبـی داشـتودرواقـع اوبیـش از سـایر حواریون از خود شـجاعتنشـان داد. اودرواقـع ازعیسـی تبعیـت کـردتـا بیابـدکه چـهاتفاقی برای عیسـی خواهـدافتاد. اما اوبـا انجـامایـن کار تصمیـم گرفـتهویـتواقعـی خودرامخفی کنـد. این عـدول و ظن، این انحراف از مسـیر راسـت و درسـت ، او را به بیراهه ای برد که خداوند خویش را سـه بار انکار
کنـد،دقیقـا همنگونـهکهعیسـی بهاو خـبر داده بود. داسـتان غـم انگیـز پطـرس در اینجـا بسـیار آموزنـده اسـتاز آنجـا کـهنشـان میدهـدکـه ضعـف وعـدول چـه نتیجـه ای در بـر خواهـدداشـت. هـمن گونـهکـهمـی دانیـم، تاریـخ مسـیحیتهنگامـی کـهمسـیحیان نسـبتبـه حقایـق مهـم واساسـی عـدول نودنـدبـا پیامدهای وحشـتناکی لکهدار شـد. اگـر چهزندگـی اغلببا سـازش وعـدول وتسـلیم سر وکارداردوزمانهایـی بایـد تایـل بـهبده بسـتان داشـتهباشـیم ولـی در حقایـق بنیادیـن ومهـم بایـداسـتوار بایسـتیم واز حق دفـاع کنیم. بعنـوان امتخدا بایـدبیاموزیـم کـهنسـبتبه چـه چیزهایی تحتهـر شرایطی نبایـد هرگزعدول کنیـم. (برای مثـال مکاشـفهیوحنـا بـاب ۱۴آیـه۱۲را ببینید). بـر اسـاسگفتـه خانـم الـن جـی. وایت، ضعـف وعـدول و شکسـتپطرسدر جتسـیمنی آغـاز شـدزمانـی کـهبـه جای دعـا کردن خوابیـدواز ایـن رواز نظرروحانـی در آنچهکهپیش روبـودآمادگـی نداشـت. اونوشـت «پطـرسدردعـاوفادار بـود، او خداوند خـودرا انکارنی کـرد.» – بـر گرفتـهاز کتـاب آرزوی اعصار صفحـه. 714. p, Ages of Desire T
آری، پطـرس بـه طـرز بدی شکسـت خورد. امـاعلی رغم بـزرگ بودن شکسـتش، فیض خدا حتـی از آن بزرگـتر بـود. «لکـن جایـی کـهگنـاه زیاده گشـت، فیـض بی نهایـتافـزون گردید» (رومیـان بـاب ۵ آیـه ۲۰ .(ایـن آمـرزش عیسـی بـود کـه پطـرس را بـه یکـی از رهـبران اصلـی کلیسـای مسـیحی اولیـهتبدیـل نـود. این بـرای همهما درسـی قدرتنـددربـاره حقیقت فیض خـدامـی باشـد. درسـی بـرای همـهما کـهعلی رغم شکسـتهایـمن، بایـددر ایـمن بهپیش رویـم! آری، پطـرس مـی دانسـت کهبخشـیده شـدن به چـهمعناسـت. اواز ابتدا می دانسـت کـه انجیـل در مـورد چـه بـود زیـرا او نـه تنهـا واقعیـت انسـانیت گناهـکارش را بلکـه بزرگـی وعمـق محبـتوفیـض خـدا نسـبتبـهگناهـکاران را نیـز تجربهکـردهبود
پطرس
«ای خداونـداگـر تـو هسـتی بـه من دسـتور بـده تامن هـم بـر روی آب نزدتـوبیایم» (متـی بـاب ۱۴آیـه۲۸ .(چـهابـرازی از ایمن! عیسـی سـپس ایـن ایـمن را تصدیـق نودوبـه پطرس فرمودکـه بیاید، کـه او چنین نودو ایـن بیانـی دیگـر از ایـمن پطـرس مـی باشـد. راه رفـت بـر روی آب در زمانی کـه آرامبودیک چیـز بـود اما پطـرس ایـن کار را در میان طوفـان انجامداد. درس کلـی ایـن داسـتان مربـوط بـه چشـم پوشـی ازعیسـی مـی باشـد. امـا چیـز بیشـتری وجـوددارد. پطـرسمطمئنـاً بـهعیسـی اطمینـان داشـتوگرنـه هرگز ایـن تقاضا رانـی کردو بـر اسـاسآن رفتـارنـی نـود. با این وجـود، هنگامی کهاوعمـل نود، ترسبـروجودشرخنه کـردوآن تـرس اورادر آب فـروبـرد. چـرا؟ آیـاعیسـی نـی توانسـتعلـی رغـم تـرسپطـرساورا شـناور نگـهدارد؟ بـا اینحـال عیسـی اجـازه داد کـهپطـرس بهمرحلهای برسـدکـهکاردیگری ازدسـتش بر نیایـد جز اینکه فریـادبزنـد «خداونـدا، نجاتم بده!» (متی باب ۱۴آیه۳۰ .(عیسـی سـپس دسـت خـودرادراز نـودوکاری را کـهپطـرس تقاضـانـوده بـودانجـامداد. ایـن واقعیـتکه «عیسـی بـی درنگ دسـت آورده، او را بگرفـت» (متـی بـاب ۱۴ آیـه ۳۱ ،(هنگامـی کـه عیسـی مـی توانسـت بـه سـادگی بـدون تـاسفیزیکـی اورا شـناور نگـهدارد،مطمئنـاً بـهپطـرسکمـکنـودکـهدرک کنـدتـا چـهمیـزان بایـدمـی آموخت کـه به عیسـی تکیـه کند.
شمعون پطرس
پطـرس نویسـندهدوکتـاب مـی باشـد (اول ودومپطـرس) کـهنـاماورا حمـل میکننـد. او یکـی از نخسـتین پیـروان عیسـی بـود؛ او در طـول خدمـت عیسـی در زمیـن بـا او مانـد؛ و او یکـی از نخسـتین شـاگردانی بـودکـهمقـبره خالـی رادیـد. از این روپطـرساز تجربـهای غنی برخـوردار بـودکـه بـا الهـام گرفـت از روح القدس توانسـت این نامه هـای قدرتندرا بنویسـد. «زیـرا کـه در پـی افسـانه های جعلـی نرفتیـم، چـون از قوت وآمدن خداوندماعیسـی مسـیح شـم را اعـلامدادیـم، بلکـه کبریایـی اورادیـده بودیـم» (دومپطـرسبـاب ۱آیه۱۶ .( پطـرساغلـبدر انجیـل ظاهـرمی شـودوپیروزی هاو شکسـتهایش آشـکارمی شـود. او در میـان حواریـون وعیسـی همیشـه نقـش روابـط عمومـی را ایفـا میکـرد. پطـرس پـس از رسـتاخیزومعـراج عیسـی، بـهیکـی از برجسـتهترین رهـبران کلیسـای اولیهتبدیل شـد. کتاب اعـمل رسـولان وغلاطیـان درباره او سـخن بیان مـی آورد. مهمتـراز همـه چیـزاینکـهپطـرسمی دانسـتکه خطـا، آمـرزشودر ایمن گامبرداشـت وفروتنـی چـه معنایـی داشـت. اوبـا تجربـهای کـهاز فیض خـدا بدسـت آورده بود، بـا آوایی مقتدرانـه، همـه مـا را نیـز که به هـمن فیـض نیازمندیم صـدا میزند.
بـهمحـض اینکـه حواریـون عیسـی اورا بهعنوان مسـیح موعودتشـخیص دادنـد، او شروع بـهتعلیـم دادن ایشـان نـودکـهاوبایـدرنج کشـیدهوبیـرد (متی بـاب ۱۶آیات ۲۱تـا۲۳را ببینیـد)، مفهومـی کـهپطـرس نـی توانسـت بپذیـرد. پطـرس تـا جایـی پیـش میرودکه عیسـی را عتـاب میکنـد. سـپس عیسـی رو بـه پطـرس کـرده و مـی فرمایـد «دور شـو، ای شـیطان» (متـی بـاب ۱۶آیـه۲۳ .(ایـن تنـدتریـن حرفـی اسـت کـه عیسـی در طـول رسـالت خویش به کسـی گفـت؛ بـا ایـن وجـود، ایـن بـرای خیریت پطـرس بود. سـخنان پطـرس تایـلات ودیدگاه خودخواهانه او درباره آنچه که به آن اشـتیاق داشـت را منعکس مینمود. عیسـی می بایسـت اورادر آن مـکان وزمـان درمسـیر خـودمتوقـف کنـد (واگـر چـه عیسـی درواقع با شـیطان سـخن مـی گفـت، پطـرسمتوجهپیاماو شـد). پطرس بایدمـی آموختکه خدمـتکردن ،رنج وملالـت بـه همـراه دارد. از ایـنودر نوشـته هـای بعدی اومشـخص اسـت که اوایـن درسرا آموختـه بـود
شمعون پطرس
در ایـــن ثلـــث از دروس ، رســـاله هـــای اول و دوم پطـــرس را مطالعـــه میکنیـــم کـــه مطالــب آن از زبــان کســی نقــل شــده کــه در خطیرتریــن ِ لحظــات ِ رســالت عیســی ، او را همراهـی میکـرد. قابـل ذکـر اسـت کـه پطـرس در زمـره مسـیحیان جدیدالایـمن بـود کـه بـــه رهـــبری برجســـته و بلنـــد آوازه مبـــدل گردیـــد. ایـــن واقعیـــت هـــا بـــه تنهایـــی کفایـــت میکننـــد و مویـــد ایـــن نکتـــه هســـتند کـــه رســـاله هـــای او از ارزش و اعتبـــار کافـــی بـــرای مطالعـــه برخوردارنـــد. امـــا افـــزون بـــر ایـــن مقدمـــه ، رســـاله هـــای فـــوق بدیـــن خاطـــر نگاشـــته شـــد کـــه کلیســـاها در َم َحـــک آشـــفتگی و مصایـــب قـــرار گرفتـــه بودنـــد: آنهـــا از بیـــرون در معـــرض آزار و جفـــا و از درون بـــا خطـــر ظهـــور معلمیـــن فریبـــکار و دروغیـــن قـــرار گرفتـــه بودنـــد.
پطـرس هشـدار مـی دهـدکهایـن معلمین کـذاب در میـان گفته هـای خود شـکوتردید رادر بـارهبازگشـتدوبـارهمسـیح رواج خواهنـدداد. آنهـا خواهنـدگفـت: «کجاسـتوعده آمـدن او؟ زیـرا از زمانـی کـهپـدران به خـواب رفتند، هر چیـز همنگونهکهاز ابتـدای آفرینش بـود، باقـی اسـت» (دومپطـرس بـاب ۳آیـه۴ .(امـروزه تقریباً پـس ازدو هزار سـال ،واقعیت ایـن حملـهبـهمقدسـات رادرک کـرده ایم، آیا چنین نیسـت؟ در کنـار هشـدارهای پطـرس در خصـوص معلـمن کـذاب، رنـج هایـی کـهکلیسـاها تجربه کـردموضوعـی اسـتکـهاوبارهـا بـهآن اشـارهمیکنـد. اومـی گویـدایـن رنـج هـا آئینـهرنج هـای عیسـی هسـتند، اوکـهبـار سـنگین گناهـان ما را بـردوشخـودگرفتوبـر روی صلیب مـرد. (اول پطـرسبـاب ۲آیـه۲۴ .(امـا خـبر خـوشایـن اسـتکهمرگ عیسـی رهایـی ازمرگ ابـدی را بـه همـراهداشـت کـهنتیجـهگنـاه اسـتواکنـون نیـز بـرای کسـانی کـهبـهاوتوکل دارنـدزندگـی عادلانـهرا بـهارمغـان آورد. (اول پطـرسبـاب ۲آیـه۲۴
«لیکـن چـون باد را شـدیددید، ترسـان گشـت ومشرف بهغرق شـده، فریـاد بـرآورده، گفـت: خداونـدا، مـرا دریـاب. عیسـی بـی درنـگ دسـت آورده، او را بگرفـت و گفـت: ای کـم ایـمن، چـرا شـک آوردی؟» (متـی بـاب ۱۴آیـات ۳۰و۳۱.