کتاب مزامیر-زبور

۷

نجات و عزت من بر خداست. صخرۀ قوّت من و پناه من در اوست. ...

۷

زیرا دام خود را بی سبب برای من گسترده و برای جان من بی جهت چاه کنده اند. ... ۹ وقتی ظاهر می شوی، در آتش سوزان حضور تو می سوزند  و شعلۀ خشم تو ای خداوند آن ها را می بلعد و آتش ایشان را نابود می سازد. ... ۷ و حالا ای خداوند، برای چه منتظر باشم؟ امید من بر تو می باشد. ... ۱۱ لیکن همه کسانی که به تو پناه می آورند شاد و مسرور بوده،  تو را تا به ابد ستایش می کنند، زیرا تو پناهگاه آن ها هستی  و آنهائی که اسم تو را دوست دارند در تو خوشی می نمایند. زیرا تو ای خداوند راستکاران را برکت می دهی و به رضامندی مانند سپر از آن ها دفاع می کنی. ... ۴ خشم، سبب گناه شما نشود. در دلها بر بسترهای خود تفکر کنید و خاموش باشید.