فانوس-13

ای هات از آنی که به غیر خدا کمک بخواهد که او را سرافراز کند و ای هات از کسی که فکر کند قوای بشری کمک نجات اوست.و ای وای بر کسی که به بنی بشر دل سپرد تا او را به سر منزل مقصود برساند و ای نگران باد بر کسی که غیر خدا فکر کند کسی او را به قله نجات برساند.اما این ای هات ای وای ای دل غافل ها.بسترش چیست؟خداوند اول مقصود هست.زیرا در آن ذره ای مقاصد دنیوی نیست.خوش آمد و بد آمد کسی نمیگوید که کسی خوش بیاید یا کسی بد آید.زیرا  گلیم بافته نمیدوزد که برباید. و نفعش را به نخ کسی کوک نمیزند که دار قالیش بالاتر از دیگری به رنگ آید.پس توکل زیبا بر آن توکل عظیمیست که نجات در آنست.بشریت با تمامی قوای کامله از قدرت امیال زمینی در برابر خدا نخود ارزنی هستند که باد آن ها را میبرد اگر در مسیر ظلم حرکت کنند. و بشریت به ضربه پشه ای.پس جلال باد نام خداوند که عظیم مرتبه بلند مرتبه و قویترین قویترین حکمت هاست.قوای بشریت مانند نقطه عدس در  دید فرا فکری ما در دیدگان بینای فرا فکری ما از درک در برابر خداست. ای آدمی به چه نازد که در بر خدا نقطه هم نیست.پس زنجیر توسل توکل تمامیت اول خداست که نیرو دهنده به آنی و آنانی و آنچه صلاح بداند هست تا در امورات جلال عظمت خدا بکوشند تا خیریت بی زوال یابند.پس آدمی که لحظات بعد را نمیداند اگر در برابر حق به ایستد اینجا  آدمی انسانی نیست که به قوای زنجیره باطل نازد بلکه خدا برای او کفایت میکند. زیرا اگر آنی که قدرت داده حکمت را میداند چه ترس از بشر اما وای بر ظالمین که هر چه کنند بر سرشان آید حتی یک بر یک صد بر صد هزار و  بشریت.زیرا رنج آنی که توکل بخدا کند عرش خدا را میلرزاند اما صبر و استقامت در حکمت ها یعنی خداوند بی نهایت عظیمست.