احادیث اخلاقی امام حسن(ع)

ما مسئول وعده هایمان هستیم

امام حسن مجتبی(ع) فرمود: «المسؤول حر حتی یعد، ومسترق المسؤول حتی ینجز؛ انسان تا وعده نداده، آزاد است، اما وقتی وعده می دهد، زیر بار مسئولیت می رود و تا به وعده هایش عمل نکند، رها نخواهد شد».1

1. بحارالانوار، ج78، ص113.

راه بنده خدا شدن، بی نیاز شدن مسلمان و عادل محسوب شدن

امام حسن مجتبی(ع) فرمود:

ابْنَ آدْم! عَفِّ عَنِ مَحارِمِ اللّهِ تَکنْ عابِداً، وَ ارْضِ بِما قَسَّمَ اللّهُ سُبْحانَهُ لَک تَکنْ غَنِیاً، وَ أحْسِنْ جَوارَ مَنْ جاوَرَک تَکنْ مُسْلِماً، وَ صاحِبِ النّاسَ بِمِثْلِ ما تُحبُّ أنْ یصاحِبُوک بِهِ تَکنْ عَدْلاً.1

ای فرزند آدم! نسبت به محرمات الهی، عفیف و پاک دامن باش تا عابد و بنده خدا باشی. راضی باش بر آنچه خداوند سبحان برایت تقسیم و مقدّر نموده است، تا همیشه غنی و بی نیاز باشی. نسبت به همسایگان، دوستان و هم نشینان خود نیکی و احسان نما تا مسلمان محسوب شوی. با افراد [مختلف] آنچنان برخورد کن که انتظار داری دیگران همان گونه با تو برخورد کنند.

1. نزهه النّاظر و تنبیه الخاطر، ص79، ح33؛ بحارالانوار، ج78، ص112، س8.

زیرک ترین، احمق ترین و گرامی ترین اشخاص را بشناسیم

امام حسن مجتبی(ع) فرمود: «أکیسُ الْکیسِ التُّقی، وَ أحْمَقُ الْحُمْقِ الْفُجُورَ، الْکریمُ هُوَ التَّبَرُّعُ قَبْلَ السُّؤالِ؛ زیرک ترین و هوشیارترین افراد، پرهیزکار ترین فرد است. احمق و نادان ترین افراد، کسی است که تبه کار و اهل معصیت باشد. گرامی ترین و باشخصیت ترین افراد، کسی است که به نیازمندان پیش از اظهار نیازشان، کمک کند».1

1. إحقاق الحقّ، ج11، ص20، س1؛ بحارالانوار، ج44، ص30.

برآوردن حاجت دوستان از اعتکاف یک ماهه دوست داشتنی تر است

امام حسن مجتبی(ع) فرمود: «لَقَضاءُ حاجَهِ أخ لی فِی اللّهِ أحَبُّ مِنْ إعْتِکافِ شَهْر؛ هر آینه برآوردن حاجت و رفع مشکل دوست و برادرم، از یک ماه اعتکاف، در مسجد، بهتر و محبوب تر است».1

1. کلمه الإمام الحسن(ع)، ص139.

نکوهش شوخی های بی جا و آثار آن

امام حسن مجتبی(ع) فرمود: «ألْمِزاحُ یأْکلُ الْهَیبَهَ، وَ قَدْ أکثَرَ مِنَ الْهَیبَهِ الصّامِت؛ مزاح و شوخی های زیاد و بی جا، شخصیت و وقار انسان را از بین می برد و چه بسا افراد ساکت دارای شخصیت و وقار عظیمی می باشند».1

1. کلمه الإمام الحسن(ع)، ص139؛ بحارالانوار، ج75، ص113.

سبک شمردن دوستان نشانه چیست؟

امام حسن مجتبی(ع) فرمود: «مَنِ اسْتَخَفَّ بِإخوانِهِ فَسَدَتْ مُرُوَّتُهُ؛ کسی که دوستان و برادرانش را سبک شمارد و نسبت به آنها بی اعتنا باشد، مروت و جوان مردیش فاسد گشته است».1

1. کلمه الإمام الحسن(ع)، ص209.

صبر، وفای به عهد و عجله، نشانه چیست؟

امام حسن مجتبی(ع) فرمود: «إنّ الْحِلْمَ زینَهٌ، وَالْوَفاءَ مُرُوَّهٌ، وَالْعَجَلهَ سَفَهٌ؛ شکیبایی، زینت شخص، وفای به عهد، نشانه جوان مردی، و عجله و شتاب زدگی [در کارها بدون اندیشه] دلیل بی خردی است».1

1. همان، ص198.

روایتی درباره بهداشت: توصیه به شستن دست ها قبل و بعد از غذا

امام حسن مجتبی(ع) فرمود: «غَسْلُ الْیدَینِ قَبْلَ الطَّعامِ ینْفِی الْفَقْرَ، وَبَعْدَهُ ینْفِی الْهَمَّ؛ شستن دست ها پیش از طعام، تنگ دستی را می زداید و پس از آن، ناراحتی ها و آفت ها را از بین می برد».1

1. همان، ص46.

مروت و جوان مردی چیست؟

وَسُئِلَ عَنِ الْمُرُوَّهِ؟ فقالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبی(ع): «شُحُّ الرَّجُلِ عَلی دینِهِ، وَإصْلاحُهُ مالَهُ، وَقِیامُهُ بِالْحُقُوقِ».1

از حضرت درباره جوان مردی سؤال شد، فرمود: «جوان مرد کسی است که در نگه داری دین و عمل به آن بکوشد و در اصلاح اموال و ثروت خود، همت گمارد و در رعایت حقوق طبقات مختلف پا بر جا باشد».

1. تحف العقول، ص235، س14؛ بحارالانوار، ج73، ص312، ح3.

کدام دوست بهتر است؟ بهترین دوست کدام است؟ بیگانه ترین کیست؟

امام حسن مجتبی(ع) فرمود: «إنَّ مَنْ خَوَفَّک حَتّی تَبْلُغَ الاْمْنَ، خَیرٌ مِمَّنْ یؤْمِنْک حَتّی تَلْتَقِی الْخَوْفَ؛ همانا کسی که تو را ـ در برابر عیب ها و کمبودها ـ هشدار دهد تا آگاه و بیدار شوی، بهتر از کسی است که فقط تو را تعریف و تمجید کند تا بر عیب هایت افزوده شود».1

همچنین می فرماید: «القَریبُ مَنْ قَرَّبَتْهُ الْمَوَدَّهُ وَإنْ بَعُدَ نَسَبُهُ، وَالْبَعیدُ مَنْ باعَدَتْهُ الْمَوَدَّهُ وَإنْ قَرُبُ نَسَبُهُ؛ بهترین دوست نزدیک به انسان، کسی است که در همه حالات دل سوز و با محبت باشد، گرچه خویشاوندی نزدیکی هم نداشته باشد. بیگانه ترین فرد کسی است که از محبت و دل سوزی بیگانه باشد، گرچه از نزدیک ترین خویشاوندان باشد».2

1. إحقاق الحقّ، ج11، ص242، س2.

2. تحف العقول، ص234، س3؛ بحارالانوار، ج75، ص106، ح4.

شکر و صبر دو خیر بدون شر

امام حسن مجتبی(ع) فرمود: «اَلْخَیرُ الَذّی لا شَرَّفیهِ: ألشُّکرُ مَعَ النِّعْمَهِ، وَالصّبْرُ عَلَی النّازِلَهِ؛ آن خوبی که شر و آفتی در آن نباشد، شکر در مقابل نعمت ها و صبر و شکیبایی در برابر سختی هاست».1

1. تحف العقول، ص234، س7؛ بحارالانوار، ج75، ص105، ح4.

تأکید بر اهمیت و نتایج درخشان مشورت

امام حسن مجتبی(ع) فرمود: «ما تَشاوَرَ قَوْمٌ إلاّ هُدُوا إلی رُشْدِهِمْ؛ هیچ گروهی در کارها با یکدیگر مشورت نکرده اند، مگر آنکه به رشد فکری و عملی و... رسیده اند».1

1. تحف العقول، ص233؛ أعیان الشیعه، ج1، ص577؛ بحارالانوار، ج75، ص105، ح4.

اموری که سبب جلب بی نیازی می شود

امام حسن مجتبی(ع) فرمود: «تَرْک الزِّنا، وَکنْسُ الْفِناء، وَغَسْلُ الاْناء مَجْلَبَهٌ لِلْغِناء؛ انجام ندادن زنا، نظافت راهرو و جاروی در منزل و شستن ظروف، سبب رفاه و بی نیازی می شود».1

1. کلمه الإمام حسن(ع)، ص212؛ بحارالانوار، ج73، ص318، ح6.

معنای بخل چیست؟

قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبی(ع): «عَنِ الْبُخْلِ؟ فَقالَ: هُوَ أنْ یری الرَّجُلُ ما أنْفَقَهُ تَلَفاً، وَما أمْسَکهُ شَرَفاً».1

از امام حسن مجتبی(ع) درباره بُخل سؤال شد؟ در جواب فرمود: «معنای آن چنین است که انسان آنچه را به دیگری کمک و انفاق کند، فکر نماید که از دست داده و تلف شده است و آنچه را ذخیره کرده و نگه داشته است، خیال کند برایش می ماند و موجب شخصیت و شرافت او خواهد بود».

1. أعیان الشّیعه، ج1، ص577؛ بحارالانوار، ج75، ص113، ح7.

فاصله بین حق و باطل

امام حسن مجتبی(ع) فرمود: «بَینَ الْحَقِّ وَالْباطِلِ أرْبَعُ أصابِع، ما رَأَیتَ بَعَینِک فَهُوَ الْحَقُّ وَقَدْ تَسْمَعُ بِأُذُنَیک باطِلاً کثیراً؛ بین حق و باطل چهار انگشت فاصله است، آنچه را با چشم خود ببینی، حق است و آنچه را شنیدی یا آنکه برایت نقل کنند، چه بسا باطل باشد».1

1. تحف العقول، ص229، س5؛ بحارالانوار، ج10، ص130، ح1.

سه صفت که هلاکت در پی دارد: تکبر، حرص، حسد

امام حسن مجتبی(ع) فرمود:

هَلاک الْمَرْءِ فی ثَلاث: اَلْکبْرُ، وَالْحِرْصُ، وَالْحَسَدُ; فَالْکبْرُ هَلاک الدّینِ،، وَبِهِ لُعِنَ إبْلیسُ. وَالْحِرْصُ عَدُوّ النَّفْسِ، وَبِهِ خَرَجَ آدَمُ مِنَ الْجَنَّهِ. وَالْحَسَدُ رائِدُ السُّوءِ، وَمِنْهُ قَتَلَ قابیلُ هابیلَ.1

هلاکت و نابودی دین و ایمان هر شخص در سه چیز است: تکبر، حرص و حسد. تکبر، سبب نابودی دین و ایمان شخص است و به وسیله تکبر، شیطان با آن همه عبادت ملعون شد. حرص و طمع، دشمن شخصیت انسان است، همان طوری که حضرت آدم(ع) به وسیله آن از بهشت خارج شد. حسد سبب همه خلاف ها و زشتی هاست و به همان جهت، قابیل برادر خود هابیل را به قتل رساند.

1. أعیان الشّیعه، ج1، ص577؛ بحارالانوار، ج75، ص111، ح6.

فایده و نتیجه مجالست زیاد با علما

امام حسن مجتبی(ع) فرمود:

مَنْ أکثَرَ مُجالِسَه الْعُلَماءِ أطْلَقَ عِقالَ لِسانِهِ، وَ فَتَقَ مَراتِقَ ذِهْنِهِ، وَ سَرَّ ما وَجَدَ مِنَ الزِّیادَهِ فی نَفْسِهِ، وَکانَتْ لَهُ وَلایهٌ لِما یعْلَمُ، وَ إفادَهٌ لِما تَعَلَّمَ.1

هر که با علما بسیار مجالست نماید، سخنش و بیانش در بیان حقایق آزاد و روشن خواهد شد، و ذهن و اندیشه اش باز و توسعه می یابد و بر معلوماتش افزوده می گردد و به سادگی می تواند دیگران را هدایت نماید.

1. إحقاق الحقّ، ج11، ص238، س2.

حداقل یک فایده از هشت فایده نصیب کسی است که اهل مسجد باشد

امام حسن مجتبی(ع) فرمود:

مَنْ أدامَ الاْخْتِلافَ إلَی الْمَسْجِدِ أصابَ إحْدی ثَمان: آیةً مُحْکمَةً، أَخاً مُسْتَفاداً، وَعِلْماً مُسْتَطْرَفاً، وَرَحْمَةً مُنْتَظِرَةً، وَکلِمَةً تَدُلُّهُ عَلَی الْهُدی، اَوْ تَرُدُّهُ عَنْ الرَّدی، وَتَرْک الذُّنُوبِ حَیاءً اَوْ خَشْیةً.1

هر کس جایگاه [عبادات] خود را در مسجد قرار دهد، یکی از هشت فایده شاملش می شود: برهان و نشانه ای [برای معرفت، دوست و برادری سودمند، دانش و اطلاعاتی جامع، رحمت و محبت عمومی، سخن و مطلبی که او را هدایت گر باشد [توفیق إجباری] در ترک گناه به جهت شرم از مردم یا به جهت ترس از عقاب.

1. تحف العقول، ص235، س7؛ مستدرک، ج3، ص359، ح3778.

دقت در دوست یابی

امام حسن مجتبی(ع) در سفارشی به یکی از فرزندان خویش فرمود: «یا بُنَی لا تُواخِ اَحَدا حَتّی تَعْرِفَ مَوارِدَهُ وَ مَصادِرَهُ، فَاِذَا اسْتَنْبَطْتَ الْخُبْرَةَ وَ رَضیتَ الْعِشْرَةَ فَآخِهِ عَلی اِقالَةِ الْعَثْرَةِ وَ الْمُواساةِ فِی الْعُسْرَةِ؛ پسرم! با هیچ کس برادری [و دوستی] مکن، مگر آنکه [اول] بدانی کجا رفت و آمد دارد و از چه خانواده ای است. هرگاه به این مسئله پی بردی و معاشرت و دوستی او را [طبق معیارها] پسندیدی، پس با او برادری [و دوستی] کن، و [دوم] در گذشتن از لغزش ها و همدردی در سختی».1

1. تحف العقول، ص404، ش3.

صبر و بردباری

امام حسن مجتبی(ع) می فرماید: «جَرَّبْنا وَ جَرَّبَ الْمُجَرِّبُونَ فَلَمْ نَرَ شَیئا اَنْفَعُ وِجْدانا وَ لا اَضَرُّ فِقْدانا مِنَ الصَّبْرِ تُداوی بِهِ الاُْمُورُ؛ تجربه ما و دیگران نشان می دهد که چیزی نافع تر از داشتن صبر و زیان بارتر از نداشتن بردباری دیده نشده است، صبری که به وسیله آن تمام امور درمان می شود».1

1. شرح نهج البلاغه، ج1، ص320.

ریشه و اساس تمامی خوبی ها

امام مجتبی(ع) می فرماید: «اُوصیکمْ بِتَقْوَی اللّه و اِدامَةِ التَّفَکرِ، فَاِنَّ التَّفَکرَ اَبُو کلِّ خَیرٍ وَ اُمُّهُ؛ شما [شیعیانم] را به پرواپیشگی و اندیشیدن دایم سفارش می کنم؛ زیرا تفکر، پدر و مادر [و ریشه و اساس] تمامی خوبی هاست».1

در جای دیگر فرمود: «عَلَیکم بِالْفِکرِ فَاِنَّهُ مَفاتیحُ اَبْوابِ الْحِکمَةِ؛ بر شما [شیعیان] لازم است که اندیشه کنید؛ زیرا فکر کلیدهای درهای حکمت است».2

در جای دیگری اظهار می دارد: «عَجِبْتُ لِمَنْ یتَفَکرُ فی مَأْکولِهِ کیفَ لا یتَفَکرُ فی مَعْقُولِهِ فَیجَنِّبُ بَطْنَهُ ما یؤذیهِ وَ یودِعُ صَدْرَهُ ما یرْدیهِ؛ در شگفتم از کسی که در [چگونگی استفاده از] خوراکی های خود اندیشه می کند، ولی درباره معقولات خویش اندیشه نمی کند. پس از آنچه معده اش را آزار می دهد، دوری می کند، در حالی که سینه [و روح] خود را از پست ترین چیز پر می کند».3

1. مجموعه ورّام، ج1، ص53.

2. میزان الحکمه، ج8، ص245.

3. بحارالانوار، ج1، ص218.

بیناترین، شنواترین و سالم ترین

امام حسن(ع) فرمود: «اِنَّ اَبْصَرَ الاَْبْصارِ ما نَفَذَ فِی الْخَیرِ مَذْهَبُهُ وَ اَسْمَعَ الاَْسْماعِ ما وَعَی التَّذْکیرَ وَ انْتَفَعَ بِهِ وَ اسْلَمَ الْقُلُوبِ ما طَهُرَ مِنَ الشُّبَهاتِ؛ به راستی، بیناترین دیده ها آن است که در خیر نفوذ کند و شنواترین گوش ها آن است که تذکرات [دیگران] را بشنود و از آن بهره مند شود و سالم ترین دل ها آن است که از شک و شبهه پاک باشد».1

1. تحف العقول، ص408، ش17.

خدامحوری

«مَنْ طَلَبَ رِضَی اللّهِ بِسَخَطِ النّاسِ کفاهُ اللّهُ اُمُورَ النّاسِ وَ مَنْ طَلَبَ رِضَی النّاسِ بِسَخَطِ اللّهِ وَکلَهُ اللّهُ اِلَی النّاسِ؛ هر کس رضایت خدا را بخواهد، هر چند با خشم مردم همراه شود؛ خداوند او را از امور مردم کفایت می کند و هر کس که با به خشم آوردن خداوند دنبال رضایت مردم باشد، خدا او را به مردم وا می گذارد».1

1. میزان الحکمه، ج4، ص153.

فواید خدامحوری

«اَنَا الضّامِنُ لِمَنْ لَمْ یهْجُسْ فی قَلْبِهِ اِلاّ الرِّضا اَنْ یدْعُوَ اللّهَ فَیسْتَجابُ لَهُ؛ من ضمانت می کنم برای کسی که در قلب او چیزی نگذرد، جز رضا[ی خداوندی] که خداوند دعای او را مستجاب فرماید».1

1. بحارالانوار، ج43، ص351.
2. 

حدیث امام محمد‌باقر (ع)

18- خداوند، دشنام گوی بی آبرو را دشمن دارد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (176)

19- تواضع، راضی بودن به نشستن در جایی است که کمتر از شانش باشد، و اینکه به هر کس رسیدی سلام کنی، و جدال را هر چند حق با تو باشد، ترک کنی.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (176)

20- برترین عبادت، پاکی شکم و پاکدامنی است.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (176)

21- خداوند در روز قیامت در حساب بندگانش، به اندازه عقلی که در دنیا به آن‌ها داده است، دقت و باریک بینی می‌کند.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 7، ص (267)

22- آن که از شما به دیگری علم بیاموزد، پاداش او (نزد خدای تعالی) به مقدار پاداش دانشجوست، و از او هم بیشتر می‌باشد.
کافی، ج 1، ص (35)

23- هر که علم و دانش را جوید برای آنکه به علما فخر فروشی کند، یا با نابخردان بستیزد، و یا مردم را متوجه خود نماید، باید آتش را جای نشستن خود گیرد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، 2، ص (38)

24- خداوند عزوجل کسی را که در میان جمع، بدون ناسزاگویی شوخی کند، دوست دارد.
کافی، ج 2، ص (663)

25- سه خصلت است که دارنده اش نمی‌میرد تا عاقبت شوم آن را ببیند: ستمکاری، ازخویشان بریدن، و قسم دروغ که نبرد با خداست.
کافی، ج 75، ص (174)

26- به خدا سوگند هیچ بنده‌ای در دعا، پافشاری و اصرار به درگاه خدای عزوجل نکند، جز اینکه حاجتش را بر آورد.
کافی، ج 2، ص (475)

27- خداوند عزوجل از میان بندگان مؤمنش آن بنده‌ای را دوست دارد که بسیار دعا کند، پس بر شما باد دعا در هنگام سحر تا طلوع آفتاب، زیرا آن، ساعتی است که در‌های آسمان در آن هنگام باز گردد و روزی‌ها در آن تقسیم گردد و حاجت‌های بزرگ بر آورده شود.
کافی، ج 2، ص (478)

28- دعای انسان پشت سر برادر دینی اش، نزدیکترین و سریعترین دعا به اجابت است.
کافی، ج 2، ص (507)

29- هر چشمی روز قیامت گریان است، جز سه چشم: چشمی که در راه خدا شب را بیدار باشد، چشمی که از ترس خدا گریان شود، و چشمی که از محرمات الهی و گناهان بسته شود.
کافی، ج 2، ص (80)

30- شخص حریص به دنیا مانند کرم ابریشم است که هر چه بیشتر ابریشم به دور خود می‌تند، راه بیرون شدنش را دورتر و مشکل‌تر می‌کند، تا اینکه از غم و اندوه بمیرد.
کافی، ج 2، ص (316)

31- چه بسیار خوب است نیکی‌ها پس از بدی‌ها، و چه بسیار بد است بدی‌ها پس از نیکی‌ها.
کافی، ج 2، ص (458)

32-، چون مؤمن با مؤمنی دست دهد، پاک و بی گناه از یکدیگر جدا می‌شوند.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 73، ص (20)

33- از دشمنی بپرهیزید، زیرا فکر را مشغول کرده و مایه نفاق می‌گردد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 2، ص (301)

34- هیچ قطره‌ای نزد خداوند، محبوبتر از قطره اشکی که در تاریکی شب از ترس خدا و برای او ریخته شود، نیست.
کافی، ج 2، ص (482)

35- هر که بر خدا توکل کند، مغلوب نمی‌شود، و هر که از گناه به خدا پناه برد، شکست نمی‌خورد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 68، ص (151)

36- افزایش نعمت از جانب خداوند قطع نمی‌شود، مگر اینکه شکر از جانب بندگان قطع گردد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 68، ص (54)

37- خداوند دنیا را به دوست و دشمن خود می‌دهد، اما دینش را فقط به دوست خود می‌بخشد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 2، ص (215)

38- مؤمن برادر مؤمن است، او را دشنام نمی‌دهد، از او دریغ نمی‌کند، و به او گمان بد نمی‌برد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (176)

39- هیچ کس از گناهان سالم نمی‌ماند، مگر اینکه زبانش را نگه دارد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (178)

40- سه چیز پشت انسان را می‌شکند: مردی که عمل خویش را زیاد شمارد، گناهانش را فراموش کند، و به رای خویش، خوشنود باشد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 69، ص (314)

حدیث امام محمد‌باقر (ع)

1- چه بسا شخص حریص بر امری از امور دنیا، که بدان دست یافته و باعث نافرجامی و بدبختی او گردیده است، و چه بسا کسی که برای امری از امور آخرت کراهت داشته و بدان رسیده، ولی به وسیله آن سعادتمند گردیده است.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (166)

2- تو را به پنج چیز سفارش می‌کنم: اگر مورد ستم واقع شدی ستم مکن، اگر به تو خیانت کردند خیانت مکن، اگر تکذیبت کردند خشمگین مشو، اگر مدحت کنند شاد مشو، و اگر نکوهشت کنند، بیتابی مکن.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (167)

3- سخن نیک را از هر کسی، هر چند به آن عمل نکند، فرا گیرید.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (170)

4- چیزی با چیزی نیامیخته است که بهتر از حلم با علم باشد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (172)

5- نهایت کمال، فهم در دین و صبر بر مصیبت، و اندازه گیری در خرج زندگانی است.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (172)

6- سه چیز از خصلت‌های نیک دنیا و آخرت است: از کسی که به تو ستم کرده است گذشت کنی، به کسی که از تو بریده است بپیوندی، و هنگامی که با تو به ندانی رفتار شود، بردباری کنی.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (173)

7- خداوند دوست ندارد که مردم در خواهش از یکدیگر اصرار ورزند، ولی اصرار در خواهش از خودش را دوست دارد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (173)

8- دانشمندی که از علمش سود برند، از هفتاد هزار عابد بهتر است.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (173)

9- هیچ بنده‌ای عالم نیست، مگر اینکه نسبت به بالا دست خود، حسادت نورزد، و زیردست خود را خوار نشمارد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (173)

10- هر که خوش نیت باشد، روزی اش افزایش می‌یابد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (175)

11- هر کس با خانواده اش خوشرفتار باشد، بر عمرش افزوده می‌گردد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (175)

12- از سستی و بی قراری بپرهیز، که این دو، کلید هر بدی می‌باشند، کسی که سستی کند، حقی را ادا نکند، و کسی که بی قرار شود، بر حق صبر نکند.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (175)

13- پیوند با خویشان، عمل‌ها را پاکیزه می‌نماید، اموال را افزایش می‌دهد، بلا را دور می‌کند، حسا آخرت را آسان می‌نماید، و مرگ را به تاخیر می‌اندازد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 71، ص (111)

14- بهترین چیزی را که دوست دارید درباره شما بگویند، درباره مردم بگویید.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 65، ص (152)

15- خداوند بنده مؤمنش را با بلا مورد لطف قرار می‌دهد، چنانکه سفر کرده‌ای برای خانواده خود هدیه می‌فرستد، و او را از دنیا پرهیز می‌دهد، چنانکه طبیب مریض را پرهیز می‌دهد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (180)

16- بر شما باد به پرهیزکاری و کوشش و راستگویی، و پرداخت امانت به کسی که شما را بر آن امین دانسته است، چه آن شخص، نیک باشد یا بد.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (179)

17- غیبت آن است که درباره برادرت چیزی را بگویی که خداوند بر او پوشیده و مستور داشته است؛ و بهتان آن است که عیبی را که در برادرت نیست، به او ببندی.
بحارالانوار، دار احیاء الترا العربی، ج 75، ص (178)

حدیث امام صادق (ع)

*** چه دعایی به آسمان می رود

«امام جعفر صادق (ع)» فرمود: عنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: کُلُّ دُعَاءٍ یُدْعَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ مَحْجُوبٌ عَنِ السَّمَاءِ حَتَّى یُصَلَّى عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ.

هر دعایی که از خدای عزوجل خواسته می‌شود، به آسمان راه ندارد [مستجاب نمی‌شود]تا اینکه بر محمد و آل محمد #صلوات فرستاده شود.

کافی، ج ۲، ص ۴۹۳

 *** آرامش در زندگی

امام صادق علیه السلام  طی حدیثی درباره آرامش در زندگی می‌فرمایند:

فَوْتُ اَلْحَاجَةِ خَیْرٌ مِنْ طَلَبِهَا مِنْ غَیْرِ أَهْلِهَا وَ أَشَدُّ مِنَ اَلْمُصِیبَةِ سُوءُ اَلْخُلُقِ مِنْهَا.

برآورده نشدن نیاز نیکوتر از خواهش آن از نااهل است؛ و سخت‌تر از گرفتاری، بدخلقی و صبر نکردن بر آن گرفتاری است.

منبع: تحف العقول، جلد ۱، صفحه ۳۵۹

***روزی که همه آرزو می کنند کاش زائر حسین(ع) بودند

«امام جعفر صادق (ع)» در روایتی درخصوص زیارت حرم «امام حسین (ع)» می فرمایند:

عبدالله الطحان، عن أبی عبدالله (علیه السلام) قال: سمعته یقول: ما من أحد یوم القیامه إلاّ و هو یتمنّی أنّه زوار الحسین بن علی (علیهما السلام) لما یری لما یصنع بزوار الحسین بن علی من کرامتهم علی الله.

هیچ کس نیست در روز قیامت مگر اینکه آرزو می‌کند‌ای کاش «امام حسین علیه السلام» را زیارت کرده بودم آن هنگامی که می‌بیند که با زوار «امام حسین علیه السلام» چه می‌کنند، چقدر نزد خداوند مورد کرامت واقع می‌شوند.

منبع: وسائل الشیعه، جلد ۱۴، صفحه ۴۲۴

***کارهایی که فقر را می‌برد و روزی را زیاد می‌کند

امام صادق علیه السلام درباره کارهایی که فقر را می‌برد و روزی را زیاد می‌کند فرموده‌اند:

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْجَمَالَ وَ التَّجَمُّلَ وَ یَکْرَهُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُسَ وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا أَنْعَمَ عَلَی عَبْدِهِ نِعْمَةً یُحِبُّ أَنْ یَرَی أَثَرَ نِعْمَتِهِ عَلَیْهِ قِیلَ وَ کَیْفَ ذَلِکَ قَالَ یُنَظِّفُ ثَوْبَهُ وَ یُطَیِّبُ رِیحَهُ وَ یُحَسِّنُ دَارَهُ وَ یَکْنُسُ أَفْنِیَتَهُ حَتَّی إِنَّ السِّرَاجَ قَبْلَ مَغِیبِ الشَّمْسِ یَنْفِی الْفَقْرَ وَ یَزِیدُ فِی الرِّزْق‏.

خداوند زیبایی و خودآرایی را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بیزار است. هرگاه خداوند به بنده‌ای نعمتی بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببیند.

عرض شد: چگونه؟ فرمودند: لباس تمیز بپوشد، خود را خوشبو کند، خانه اش را گچکاری کند، جلوی در حیاط خود را جاروکند، حتی روشن کردن چراغ قبل از غروب خورشید فقر را می‌برد و روزی را زیاد می‌کند.

منبع: ارشادالقلوب، جلد۱، صفحه ۱۹۵

***توصیه کوتاه «امام جعفر صادق (ع)» به شیعیان
«امام جعفر صادق (ع)» در توصیه‌ای کوتاه و ماندگار به شیعیان فرموده‌اند همچنان که خداوند دستور داده برای هم برادرانی نیکوکار باشید.

متن حدیث: «امام جعفر صادق (ع)»: تَواصَلوا و تَبارُّوا و تَراحَموا و کُونُوا إخوَةً بَرَرَةً کَما أمَرَ کُمُ اللّه.

با یکدیگر پیوند داشته باشید و به هم نیکی کنید، و با یکدیگر مهربان باشید و همچنان که خداوند به شما دستور داده است، برادرانی نیکوکار باشید.

منبع: اصول کافی، جلد ۲، صفحه ۱۷۵

***برای دعا هیچ گاه دیر نیست
«امام جعفر صادق (ع)» در حدیثی پیرامون این که «برای دعا هیچ گاه دیر نیست» می فرمایند:

عنْ مُیَسِّرِ بْنِ عَبْدِ الْعَزِیزِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع. قَالَ قَالَ لِی یَا مُیَسِّرُ ادْعُ وَ لَا تَقُلْ إِنَّ الْأَمْرَ قَدْ فُرِغَ مِنْهُ إِنَّ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْزِلَةً لَا تُنَالُ إِلَّا بِمَسْأَلَةٍ وَ لَوْ أَنَّ عَبْداً سَدَّ فَاهُ وَ لَمْ یَسْأَلْ‏ لَمْ یُعْطَ شَیْئاً فَسَلْ تُعْطَ یَا مُیَسِّرُ إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ بَابٍ یُقْرَعُ إِلَّا یُوشِکُ أَنْ یُفْتَحَ لِصَاحِبِهِ.

میسر بن عبدالعزیز روایت کرد که «امام جعفر صادق (ع)» به من فرمود:‌ای میسر دعا کن و نگو کار از کار گذشته است، زیرا نزد خدای متعال جایگاهی هست که جز با دعا به آن نتوان رسید، اما اگر بنده‌ای دهان خود را ببندد و از خدا درخواست نکند، چیزی به او داده نمی‌شود پس دعا کن تا به تو ارزانی شود.‌ای میسر هیچ دری کوبیده نمی‌شود مگر اینکه روزی به روی کوبنده آن باز می‌شود.

منبع: کافی، ج۲، ص ۴۶۶

***پاداش قرض دادن

«امام جعفر صادق (ع)» در خصوص پاداش قرض دادن در زندگی می‌فرمایند:

عنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): مَنْ أَقْرَضَ مُؤْمِناً قَرْضاً یَنْتَظِرُ بِهِ مَیْسُورَهُ کَانَ مَالُهُ فِی زَکَاةٍ وَ کَانَ هُوَ فِی صَلَاةٍ مِنَ الْمَلَائِکَةِ حَتَّى یُؤَدِّیَهُ إِلَیْهِ.

«امام جعفر صادق (ع)» از پیامبر (ص) روایت کرد که فرمود: هرکس به مؤمنی قرضی بدهد تا هنگام توانایی به او بازگرداند؛ گویی مال خود را صدقه داده و تا زمانی که قرض گیرنده آن مال را به او بازگرداند، فرشتگان بر او درود می‌فرستند.

منبع: ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، شیخ صدوق، ص ۱۳۸

***پاداش عیادت مؤمن

«امام جعفر صادق (ع)» درباره پاداش عیادت مومن می‌فرمایند:

عنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: أَیُّمَا مُؤْمِنٍ عَادَ مُؤْمِناً فِی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی مَرَضِهِ وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَکاً مِنَ الْعُوَّادِ یَعُودُهُ فِی قَبْرِهِ وَ یَسْتَغْفِرُ لَهُ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ.

«امام صادق(ع)» فرمود: اگر مؤمنی برای رضای خدای عزوجل به عیادت مؤمن دیگر برود، خداوند فرشته ای از فرشتگان عیادت کننده بر او می‌گمارد که در قبر به عیادت او بیاید و تا روز قیامت برای او طلب آمرزش کند.

منبع: کافی، ج ۳، ص ۱۲۰

***سه چیز که با وجود آنها ضرری به انسان نمی‌رسد

«امام جعفر صادق (ع)» در خصوص سه کار ایمنی‌بخش در زندگی می فرمایند:

عن أَبی عَبْدِ اللَّهِ (ع): ثَلَاثٌ لَا یَضُرُّ مَعَهُنَّ شَیْ‏ءٌ الدُّعَاءُ عِنْدَ الْکَرْبِ وَ الِاسْتِغْفَارُ عِنْدَ الذَّنْبِ وَ الشُّکْرُ عِنْدَ النِّعْمَةِ.

«امام جعفر صادق (ع)» فرمود: سه چیزند که با وجود آنها ضرری به انسان نمی‌رسد:

دعا هنگام اندوه
طلب آمرزش هنگام گناه
شکر هنگام برخورداری از نعمت.

منبع: کافی، ج۲، ص۹۵

***سه کار نجات بخش

«امام جعفر صادق (ع)» درخصوص سه کار نجات بخش برای انسان فرموده است:

عنِ الصَّادِقِ (ع) قَالَ الْمُنْجِیَاتُ ثَلَاثٌ إِطْعَامُ الطَّعَامِ وَ إِفْشَاءُ السَّلَامِ وَ الصَّلَاةُ بِاللَّیْلِ وَ النَّاسُ نِیَام‏.

«امام جعفر صادق (ع)» فرمود:نجات دهندگان سه چیزند:

غذا دادن
بلند سلام کردن
خواندن نماز شب زمانی که مردم در خوابند.

حدیث امام علی (ع)

13- سه شعبه علوم لازم

اَلْعِلْمُ ثَلاثَهٌ: اَلْفِقْهُ لِلاَْدْیانِ، وَ الطِّبُّ لِلاَْبْدانِ،وَ النَّحْوُ لِلِّسانِ.

دانش سه قسم است: فقه برای دین، و پزشکی برای تن، و نحو برای زبان.

14- سخن عالمانه

تَکَلَّمُوا فِی الْعِلْمِ تَبَیَّنَ اَقْدارُکُمْ.

عالمانه سخن گویید تا قدر شما روشن گردد.

15- منع تلقین منفی

لا تُحَدِّثْ نَفْسَکَ بِفَقْر وَ لا طُولِ عُمْر.

فقر و تنگدستی و طول عمر را به خود تلقین نکن.

16- حرمت مومن

سِبابُ الْمُوْمِنِ فِسْقٌ وَ قِتالُهُ کُفْرٌ وَ حُرْمَهُ مالِهِ کَحُرْمَهِ دَمِهِ.

دشنام دادن به مومن فسق است، و جنگیدن با او کفر، و احترام مالش چون احترام خونش است.

17- فقر جانکاه

اَلْفَقْرُ الْمَوْتُ الاَْکْبَرُ، وَ قِلَّهُ الْعِیالِ اَحَدُ الْیَسارَیْنِ وَ هُوَ نِصْفُ الْعَیْشِ.

فقر و نداری بزرگترین مرگ است! و عائله کم یکی از دو توانگری است، که آن نیمی از خوشی است.

18- دو پدیده خطرناک

اَهْلَکَ النّاسَ إِثْنانِ: خَوْفُ الْفَقْرِ وَ طَلَبُ الْفَخْرِ.

دو چیز مردم را هلاک کرده: ترس از نداری و فخرطلبی.

19- سه ظالم

اَلْعامِلُ بِالظُّلْمِ وَ المُعینُ عَلَیْهِ وَ الرّاضِیُ بِهِ شُرَکاءُ ثَلاثَهٌ.

شخص ستمکار و کمک کننده بر ظلم و آن که راضی به ظلم است، هر سه با هم شریکاند.