انجیل برنابا

چون اشاره کرد به دست، اشاره‌ای برای خاموشی، دهان بگشود و فرمود:

مبارک است نام خدای پاک که از بخشایش و مهربانی خویش اراده نمود و آفرید آفریدگان خود را تا تمجید نمایند او را.

مبارک است نام خدای پاک که خلق فرمود نور جمیع پاکان و پیغمبران خود را قبل از همهٔ چیزها تا بفرستد آن‌ها را برای خلاصی عالم؛ چنان که تکلم فرموده به واسطهٔ بندهٔ خود داوود که فرموده: پیش از ستارهٔ صبح در روشنی پاکان آفریدم تو را

مبارک است نام خدای پاک که آفرید فرشتگان را تا او را خدمت کنند

مبارک است خدایی که سرافکنده نمود شیطان و پیروان او را که سجده نکردند

سرزنش فرمود علما را؛ زیرا ایشان باطل نموده بودند شریعت خدای را به واسطهٔ تقلیدهایشان.

پس تأثیر نمود کلام یسوع در طایفه؛ تا آن جا که ایشان همه به گریه در آمدند؛ از کوچکشان تا بزرگشان و استغاثه می‌نمودند رحمت او را و زاری می‌نمودند به سوی یسوع تا دعا کند برای ایشان

مگر کاهنان و رؤسای ایشان، آنان که نهان داشتند در آن روز عداوت با یسوع را؛ زیرا او این گونه تکلم فرمود بر ضد کاهنان و کاتبان و علما؛ پس مصمم شدند بر قتل او.

 لیکن ایشان سخن نگفتند به کلمه‌ای از ترس طایفه 

 پس سخن گفتند کاهنان در میان خودشان به بدی دربارهٔ یسوع

دعا کرد در صبح در حالتی که می‌گفت: ای پروردگار من، به درستی دانایم به این که کاتبان بغض من می‌ورزند.

کاهنان مصمّم‌اند بر قتل من

برَهان مرا از دام‌هایشان؛ زیرا تویی رهانندهٔ من

زیرا کلمهٔ تو حق است و آن دوام دارد تا ابد.

چون تمام کرد یسوع این کلمات را، ناگاه فرشتهٔ جبرئیل به تحقیق آمد به سوی او و گفت

مترس ای یسوع، زیرا هزار هزار از آنان که ساکنند بالای آسمان، نگهداری می‌نمایند جامه‌های تو را

 نخواهی مرد تا کامل شود هر چیزی و برسد جهان نزدیک پایان

 پس افتاد یسوع به روی بر زمین و گفت:

ای خداوند و پروردگار بزرگ، چه بزرگ است رحمت تو برای من

پس جواب داد فرشته جبرئیل: برخیز ای یسوع، به یاد آور ابراهیم را که می‌خواست پیش کند فرزند یکدانهٔ خود اسماعیل را قربانی برای خدای تا تمام شود کلمهٔ خدای.

پس چون کارد توانا نشد بر ذبح فرزند او، پیش نمود از روی عمل به کلمهٔ من گوسفندی را.

پس بر تو باد این که پیش بکنی آن را ای یسوع، خدمتکار خدای.

پس جواب داد یسوع: «می‌شنوم و فرمان می‌برم.