پولس وظیفه ی دعوت و تبلیغ در بین غیر یهودیان را از پطرس گرفت و پطرس را امر به دعوت مختونان (یهودیان) نمود-
پولس میگوید: "و چون دیدند که بشارت نامختونان به من سپرده شد،چنانکه بشارت مختونان به پطرس؛زیرا او که برای رسالت مختونان در پطرس عمل کرد،در من هم برای امت ها عمل کرد" در حالیکه بر خلاف گفته پولس،پطرس خود را مامور بشارت و تبلیغ بین امت ها(غیر یهودیان)میداند.[۶۲]
در کتاب اعمال رسولان آمده است که:
"پطرس برخواسته بدیشان گفت:ای برادران عزیز. شما آگاهید که از ایام اول،خدا از میان شما اختیار کرد که امت ها از زبان من کلام بشارت را بشنوند و ایمان آورند"[۶۳]
مساله مورد اختلاف آنها برای اجرای شریعت توسط غیر یهود بود که پطرس حواری آن را لازم میدانست، اما پولس بر این نظر نبود و نجات را فقط از راه ایمان میدانست نه در پیروی از شریعت [۶۴] . پولس توانست رهبری مسیحیان غیر یهودی را به عهده گیرد و در واقع به سبب سهل گیری در شریعت و به عهده گرفتن رهبری مسیحیان غیر یهودی، روز به روز پیروان بیشتری پیدا کند، درحالی که مسیحیت تحت رهبری پطرس در میان جمعیت محدود صرفاً یهودی رشد اندکی داشت، که پیروان آن هم پس از چندی در اثر درگیریهای داخلی پراکنده شده، از صحنه تاریخ کنار رفتند . پولس همچنین با دعوت کلیساها به فرمانبرداری محض از حکومت و حاکمان، خود را برای حکومت بی خطر جلوه میداد رومیان [۶۵]، پولس برای ترویج کیش خود تلاش بسیار کرد . او بسیار باهوش و آینده نگر بود و سفرهایش تنها به مناطق مهم و مرکزی محدود میشد . او در طول این سفرها، در کنیسه شهرها به موعظه میپرداخت، و به تعداد طرفداران خود میافزود، و چون جایگاه خود را محکم یافت، به راحتی پطرس حواری را به ریاکاری متهم کرد .