ندای آسمانی نشانه ظهور

در احادیث بسیاری از پیشوایان معصوم علیه السلام آیه: «ان نشا ننزل علیهم من السماء آیة فظلت اعناقهم لها خاضعین » (یعنی) اگر بخواهیم، معجزه ای از آسمان بر آنان فرود می آوریم تا در برابر آن گردن هایشان خاضع گردد . (26) ، بر ندای آسمانی تطبیق شده است .

در حدیثی از امام باقرعلیه السلام، آیه: «و لو اذ فزعوا فلا فوت و اخذوا من مکان قریب » (30) یعنی: ای کاش می دیدی هنگامی را که وحشت زده اند و راه گریزی ندارند و از محل نزدیکی گرفته می شوند; بر ندای آسمانی تطبیق شده است 

میمون البان می گوید: «خدمت امام باقرعلیه السلام در خیمه اش بودم . آن حضرت گوشه خیمه را کنار زد و با اشاره به خورشید فرمود: «امر ما روشن تر از این خورشید است .» آن گاه ادامه داد: «منادی از آسمان ندا می دهد که فلان فرزند فلان (حضرت مهدی علیه السلام) امام است .

در روایتی منسوب به امام علی بن ابی‌طالب درباره حوادث مرتبط با صیحه آسمانی آمده:^[۱][۳]

...آنگاه امور مردم هرگز اصلاح نمی‌شود، و هرگز نمی‌توانند در اطراف یک محور گرد آیند، تا هنگامی که منادی از آسمان بانگ بر می‌آورد که به سوی فلانی بشتابید و از او دور نشوید، سپس کف دستی در آسمان ظاهر می‌شود، و به سوی او اشاره می‌کند.

ندای آسمانی انسان های خواب را بیدار می کند و به صحن خانه می کشاند. انسان های بیدار را به وحشت می اندازد. بر اثر آن هر ایستاده ای می نشیند، هر نشسته ای می ایستد. دختران از سراپرده خارج می شوند.[علامه محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۳، ح ۹۸، ص ۲۸۵، ح ۱۴، و ۱۵، ص ۱۱۹، ح ۴۸، ص ۲۹۰، ح ۳۲، ص ۲۳۰، ح ۹۶، ص ۴۶۴; علی کورانی، معجم احادیث الامام المهدی علیه السلام، پیشین، ح ۱۰۲۵، ج ۳، ص ۴۷۲، ح ۱۰۳۶، ص ۲۵۳، ح ۷۸۳] ندای آسمانی برای مؤمنان رحمت و برای کافران عذاب است.[علامه محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، پیشین، ج ۵۱، ص ۱۵۲، ح ۲]

هنگامی که مردم ندای آسمانی را شنیدند، آنچنان به وحشت می افتند و متحیر و از خود بی خود می شوند که برای مدتی خشکشان می زند و کوچک ترین تحرکی از خود نشان نمی دهند، به طوری که: « گویا بر روی سرهایشان پرنده ای نشسته است.»[علامه محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۹۳، ح ۴۱]