مزامیر داوود

مزمور بیست و نهم

1.                 مزمور داوید، ای فرزندان قدرتمندان خد.اوند را توصیف کنید، جلال و قدرت را برای خد.اوند توصیف نمایید

2.                 خد.اوند را به جلال اسم او تمجید نمایید، خد.اوند را در شکوه قدوسیت سجده کنید

3.                 آواز (رعد) خد.اوند فوق آب‌هاست، خد.ای صاحب جلال رعد می‌سازد، (خروش) خد.اوند بالای آب‌های بسیار است

4.                 آواز خد.اوند با قوت است، آواز خد.اوند با جلال است

5.                 آواز خد.اوند سرو‌های آزاد را می‌شکند، خد.اوند سروهای بلند لبنان را می‌شکند

6.                 آن‌ها را مثل گوساله جهانید، لِوانُن و سیریون را مثل بچة گاو وحشی

7.                 آواز خد.اوند زبانه‌های آتش را (در آسمان) می‌شکافد

8.                 آواز خد.اوند صحرا را متزلزل می‌سازد، خد.اوند صحرای قادُش را متزلزل می‌سازد

9.                 آواز خد.اوند غزال‌ها را به درد زه می‌اندازد، و جنگل را بی‌برگ می‌گرداند، و در محراب او جمیعاً جلال (او) را ذکر می‌کنند

10.            خد.اوند (در زمان) طوفان (بر کرسی قضاوت) جلوس نمود، خد.اوند که پادشاه است تا به ابد جلوس می‌نماید

11.            خد.اوند قوم خود را قوت خواهد بخشید، خد.اوند قوم خود را به سلامتی مبارک خواهد نمود

مزمور سی‌ام

1.                 سرود برای افتتاح خانه (خد.ا)، مزمور داوید

2.                 ای خد.اوند بزرگواریت را تسبیح می‌خوانم زیرا که من را رهانیدی، و دشمنانم را بر من مفتخر نساختی

3.                 ای خد.اوند خد.ای من، نزد تو استغاثه نمودم و من را شفا دادی

4.                 ای خد.اوند جانم را از حفره بر آوردی، من را زنده ساختی تا به گور فرو نروم

5.                 ای مقدسان خد.اوند او را بسرایید، و با ذکر قدوسیتش او را حمد گویید

6.                 زیرا که غضب او لحظه‌ایست و در رضامندی او زندگانی، شامگاه گریه جاری می‌شود، صبحگاهان شادی رخ می‌نماید

7.                 و اما من در کامیابی خود گفتم، تا به ابد لغزش نخواهم خورد

8.                 ای خد.اوند به رضامندی خود من را بر کوهها استوار قرار دادی، و چون جمال خود را پوشانیدی پریشان شدم

9.                 ای خد.اوند نزد تو فریاد برمی‌آورم، و نزد خد.اوند تضرع می‌نمایم

10.            در خون من چه فایده است چون به حفره فرو می‌روم، آیا خاک تو را حمد می‌گوید و راستی تو را با خبر خواهد کرد

11.            ای خد.اوند بشنو و به من کَرَم فرما، ای خد.اوند مددکار من باش

12.            ماتم من را برای من به رقص مبدل ساخته‌ای، پلاس را از من بیرون کرده و کمر من را به شادی بسته‌ای

13.            تا جلالم تو را سرود خوانَد و خاموش نشود، ای خد.اوند خد.ای من تو را تا به ابد حمد خواهم گفت

مزمور سی و یکم

1.                 برای سالار مغنیان، مزمور داوید

2.                 ای خد.اوند بر تو توکل دارم، پس خجل نشوم تا به ابد، در عدالت خویش من را نجات بده

3.                 توجه خود را به من فراگیر و من را به زودی برهان، برایم صخرة قوی و خانة استوار باش تا من را خلاصی دهی

4.                 زیرا صخره و قلعة من تو هستی، به خاطر نام خود من را هدایت و رهبری فرما

5.                 من را از دامی که برایم پنهان کرده‌اند، بیرون آور زیرا قلعة من تو هستی

6.                 روح خود را به‌دست تو می‌سپارم، ای خد.اوند خد.ای حق تو من را فدیه دادی

7.                 از آنانی که اباطیل دروغ را پیروی می‌کنند نفرت می‌کنم، و اما من بر خد.اوند توکل می‌دارم

8.                 به رحمت تو وجد و شادی می‌کنم، زیرا مشقت من را دیده و جانم را در تنگی‌ها شناخته‌ای

9.                 من را به دست دشمن اسیر نساخته‌ای، پای‌های من را در سعادت استوار گردانیده‌ای

10.            ای خد.اوند بر من رحمت فرما زیرا در تنگی هستم، چشم من از غصه کاهیده شد جانم و جسدم نیز (همچنین)

11.            زیرا که حیاتم از غم و سال‌هایم از ناله فانی گردیده است، قوّتم بخاطر گناهم ضعیف و استخوان‌هایم پوسیده شد

12.            نزد همة دشمنانم خوار گردیده‌ام، خصوصاً نزد همسایگان خویش، و باعث خوف آشنایان شده‌ام، هر که من را بیرون ببیند از من می‌گریزد

13.            مثل مرده از خاطر فراموش شده‌ام، و مانند ظرفِ بی‌فایده شده گردیده‌ام

14.            زیرا که بهتان را از بسیاری شنیدم، و خوف گرداگرد من می‌باشد زیرا بر من با هم مشورت می‌کنند، و در قصد جانم تفکر می‌نمایند

15.            و اما من بر تو ای خد.اوند توکل می‌دارم، و گفته‌ام خد.ای من تو هستی

16.            وقت‌های من در دست تو می‌باشد، من را از دست دشمنانم و جفا کنندگانم خلاصی ده

17.            روی خود را بر بنده‌ات تابان ساز، و من را به رحمت خود نجات بخش

18.            ای خد.اوند خجل نشوم چون که تو را خوانده‌ام، شریران خجل شوند و در گور خاموش باشند

19.            لب‌های دروغگو بسته شود، که به درشتی و تکبر و خواری بر عادلان سخن می‌گوید

20.            چه بسیار است احسان تو که برای ترسندگانت ذخیره کرده‌ای، و برای متوکلانت پیش بنی‌آدم ظاهر ساخته‌ای

21.            ایشان را در پردة روی خود از زشتی‌های مردم خواهی پوشانید، ایشان را در خیمه‌ای از عداوت زبانها مخفی خواهی داشت

22.            متبارک باد خد.اوند که رحمت عجیب خود را، در شهری استوار به من ظاهر کرده است

23.            و اما من در حیرت خود گفتم که از نظر تو منقطع شده‌ام، لیکن چون نزد تو فریاد کردم آواز تضرع من را شنیدی

24.            ای جمیع مقدسانِ خد.اوند او را دوست دارید، خد.اوند درستکاران را محفوظ می‌دارد، و متکبران را مجازات کثیر می‌دهد

25.            قوی باشید و دل شما راتقویت خواهد داد، ای همگانی که برای خد.اوند انتظار می‌کشید

مزمور سی و دوم

1.                 قصیده داوید، خوشا به حال کسی که عصیان او آمرزیده شد، و گناه وی مستور گردید

2.                 خوشا به حال کسی که خد.اوند به وی جرمی در حساب نیاورد، و درنیت او حیله‌ای نمی‌باشد

3.                 هنگامی که خاموش بودم استخوان‌هایم پوسیده می‌شد، از نعره‌ای که تمامی روز می‌زدم

4.                 چون که دست تو روز و شب بر من سنگین می‌بود، طراوت به خشکی تابستان مبدل گردید سلاه

5.                 به گناه خود نزد تو اعتراف کردم و جرم خود را مخفی نداشتم، گفتم عصیان خود را نزد خد.اوند اقرار می‌کنم، پس تو گناهم راعفو کردی سلاه

6.                 از این رو هر متقی در وقت اجابت نزد تو دعا کند که، وقتی که آب‌های بسیار به سیلان آیند هرگز بدو نرسند

7.                 تو ملجای من هستی من را از تنگی حفظ خواهی کرد، من را به سرودهای نجات ترنم خواهی نمود سلاه

8.                 تو را حکمت خواهم آموخت و به راهی که باید رفت ارشاد خواهم نمود، و تو را با نظر خود که با تو است نصیحت خواهم فرمود

9.                 مثل اسب و قاطر بی‌فهم مباشید، که آن‌ها را برای بستن به دهنه و لگام زینت می‌دهند، تا به تو نزدیک نشود

10.            غم‌های شریر بسیار می‌باشند، اما هر که بر خد.اوند توکل دارد رحمت او را احاطه خواهد کرد

11.            ای صالحان در خد.اوند شادی و وجد کنید، و ای همة راست‌دلان ترنم نمایید

مزمور سی و سوم

1.                 ای صالحان بخاطر خد.اوند شادی نمایید، زیرا که تسبیح خواندن راستان را می‌شاید

2.                 خد.اوند را با بربط حمد بگویید، با عود ده تار او را سرود بخوانید

3.                 سرودی تازه برای او بسرایید، نیکو بنوازید با آهنگ (بلند) تروعا

4.                 زیرا کلام خد.اوند مستقیم است و جمیع کارهای او با امانت است

5.                 عدالت و انصاف رادوست می‌دارد، جهان از رحمت خد.اوند پر است

6.                 به کلام خد.اوند آسمانها ساخته شدند، و کل امکانات آنها به اراده و امر او (ایجاد شدند)

7.                 آب‌های دریا را مثل توده جمع می‌کند، و لجه‌ها را در خزانه‌ها ذخیره می‌نماید

8.                 تمامی اهل زمین از خد.اوند بترسند، جمیع سکنة ربع‌ مسکون از او بترسند

9.                 زیرا که او گفت و شد، اوامر فرمود و برپا گردید

10.            خد.اوند مشورت امت‌ها را باطل می‌کند، تدبیرهای قبائل راباطل می‌گرداند

11.            مشورت خد.اوند استوار است تا به ابد، تدابیر (مورد) نظر او نسل بعد نسل

12.            خوشا به‌حال امتی که خد.اوند خد.ای ایشان است، و قومی که ایشان را برای میراث خود برگزیده است

13.            از آسمان خد.اوند نظر افکند، و جمیع بنی‌آدم را نگریست

14.            از مقام جلوس خویش نظر می‌افکند، بر جمیع ساکنان جهان

15.            او که دل‌های ایشان را جمیعاً سرشته است، و اعمال ایشان را درک می‌نماید

16.            پادشاه به زیادتی لشگر خلاص نخواهد شد، و جبار به بسیاری قوت رهایی نخواهد یافت

17.            نیروی اسب به جهت استخلاص بیهوده است، و به شدت قوت خود کسی را رهایی نخواهد داد

18.            اینک نظر خد.اوند بر آنانی است که از او می‌ترسند، بر آنانی که انتظار رحمت او را می‌کشند

19.            تا جان ایشان را از موت رهایی بخشد، و ایشان را در قحط زنده نگاه دارد

20.            جان ما منتظر (نجات) خد.اوند می‌باشد، او یاری‌گر و حافظ ماست

21.            زیرا که دل ما در او شادی می‌کند، و در نام قدوس او توکل می‌داریم

22.            ای خد.اوند رحمت تو بر ما باد، چنان که به تو امیدوار بوده‌ایم

مزمور سی و چهارم

1.                 مزمور داوید وقتی که منش خود را به‌حضور اَبیمِلِک تغییر داد و از حضور او بیرون رانده شده برفت

2.                 خد.اوند را در هر وقت متبارک خواهم گفت، تسبیح او دائماً بر زبان من خواهد بود

3.                 جان من بخاطر خد.اوند فخر خواهد کرد، مسکینان شنیده شادی خواهند نمود

4.                 خد.اوند را با من تکبیر نمایید، نام او را با یکدیگر برافرازیم

5.                 چون خد.اوند را طلبیدم من را مستجاب فرمود، و من را از جمیع ترس‌هایم خلاصی بخشید

6.                 به سوی او نظر کردند و منور گردیدند، و رویهای ایشان خجل نشد

7.                 این مسکین فریاد کرد و خد.اوند او را شنید، و او را از تمامی تنگی‌هایش رهایی بخشید

8.                 فرشتة خد.اوند گرداگرد ترسندگان او است، اُردو زده ایشان را می‌رهاند

9.                 تشخیص دهید و ببینید که خد.اوند نیکو است، خوشا به حال شخصی که بدو توکل می‌دارد

10.            ای مقدسان خد.اوند از او بترسید، زیرا که ترسندگان او را هیچ کمی نیست

11.            شیر‌بچگان بینوا شده، گرسنگی می‌کشند، و اما طالبان خد.اوند را از هیچ چیز نیکو کمی نخواهد بود

12.            ای فرزندان بیایید من را بشنوید، تا ترس خد.اوند را به شما تعلیم دهم

13.            کیست آن شخصی که آرزومند حیات است، و طول ایام را دوست می‌دارد تا نیکویی را ببیند

14.            زبانت را از بدی نگاه‌دار، و لب‌هایت را از سخنان حیله‌آمیز

15.            از بدی اجتناب نما و نیکویی بکن، صلح را طلب نما و در پی آن بکوش

16.            نظر خد.اوند بسوی صالحان است، و توجه وی به سوی فریاد ایشان

17.            روی خد.اوند به سوی بدکاران است، تا ذکر ایشان را از زمین منقطع سازد

18.            چون (صالحان) فریاد برآوردند خد.اوند ایشان را شنید، و ایشان را از همة تنگی‌های ایشان رهایی بخشید

19.            خد.اوند نزدیک شکسته دلان است، روح کوفتگان را نجات خواهد داد

20.            بدیهایی (که بر) مرد صالح (حادث می‌شود) بسیار است، اما خد.اوند او را از همة آنها خواهد رهانید

21.            همة استخوان‌های ایشان را نگاه می‌دارد، که یکی از آنها شکسته نخواهد شد

22.            شریر را شرارت هلاک خواهد کرد، و از دشمنان مرد صالح مواخذه خواهد شد

23.            خد.اوند جان بندگان خود را فدیه خواهد داد، و از آنانی که بر وی توکل دارند مواخذه نخواهد شد

مزمور سی و پنجم

1.                 مزمور داوید، ای خد.اوند با خصمان من مخاصمه نما، و جنگ کن با آنانی که با من جنگ می‌کنند

2.                 سپر و محافظ را بگیر، و به یاری من برخیز

3.                 و نیزه را بیرون آور و راه را پیش روی جفاکنندگانم ببند، و به جان من بگو من نجات تو هستم

4.                 خجل و رسوا شوند آنانی که قصد جان من دارند، و آنانی که بد اندیش من هستند به قهقرا رفته و خجل شوند

5.                 مثل کاه در مقابل باد باشند، و فرشتة خد.اوند ایشان را از خود براند

6.                 راه ایشان تاریک و لغزنده باد، و فرشتة خد.اوند ایشان را از خود براند

7.                 زیرا دام خود را برای من بی‌سبب در حفره‌ای پنهان کردند، که آن را برای جان من بی‌جهت کنده بودند

8.                 هلاکت ناگهانی بدو برسد، و دامی که پنهان کرد خودش را بگیرد، و در آن به هلاکت گرفتار گردد

9.                 و اما جان من در خد.اوند شادی خواهد کرد، و در نجات او ترنم خواهد نمود

10.            همة استخوان‌هایم می‌گویند ای خد.اوند کیست مانند تو، که مسکین را از شخص قوی‌تر از او می‌رهاند، و مسکین و فقیر را از تاراج کنندة وی

11.            کینه‌توزان برخاسته‌اند، چیزهایی را که نمی‌دانستم از من می‌پرسند

12.            به عوض نیکویی بدی به من می‌کنند جان من را بی‌کس گردانیده‌اند

13.            و اما من چون ایشان بیمار بودند پلاس می‌پوشیدم، جان خود را به روزه می‌رنجانیدم، و دعایم به سینه‌ام برمی‌گشت

14.            مثل آنکه او دوست و برادرم بود، سرگردان می‌رفتم، چون کسی که برای مادرش ماتم گیرد از حزن خم می‌شدم

15.            ولی چون افتادم شادی کنان جمع شدند، آن فرومایگان بر من جمع شدند، و کسانی که نشناخته بودم من را دریدند و ساکت نشدند

16.            مثل بدکارانی که برای لقمه نان مسخرگی می‌کنند، دندانهای خود را بر من می‌فشارند

17.            ای خد.اوند تا به کی نظر خواهی کرد، جان من را از خرابی‌های ایشان برهان و یگانة‌ من را از شیربچه‌گان

18.            و تو را در جماعت بزرگ حمد خواهم گفت، تو را در میان قوم عظیم تسبیح خواهم خواند

19.            تا آنانی که بی‌سبب دشمن من هستند بر من فخر نکنند، و آنانی که بر من بی‌سبب بغض می‌نمایند چشمک نزنند

20.            زیرا از صلح سخن نمی‌گویند، و بر آنانی که در زمین آرامند سخنان حیله‌آمیز را تفکر می‌کنند

21.            و دهان خود را بر من باز کرده، می‌گویند هه هَه چشم ما دیده است

22.            ای خد.اوند تو آن را دیده‌ای پس سکوت نفرما، ای خد.اوند از من دور مباش

23.            خویشتن را برانگیز و برای داد من بیدار شو، ای خد.ای من و خد.اوند من برای دعوی من

24.            ای خد.اوند خد.ایم من را موافق عدل خود داد بده، مبادا برمن شادی نمایند

25.            تا در دل خود نگویند اینک مراد ما، تا نگویند او را بلعیده‌ایم

26.            و آنانی که در بدی من شادند با هم خجل و شرمنده شوند، و آنانی که بر من تکبر می‌کنند به خجلت و رسوایی مشهور شوند

27.            آنانی که خواهان حق من هستند ترنم و شادی نمایند، و دائما گویند خد.اوند بزرگ است که به سلامتی بندة خود رغبت دارد

28.            و زبانم عدالت تو را بیان خواهد کرد، و تسبیح تو را تمامی روز

مزمور سی و ششم

1.                 برای سالار مغنیان مزمور داوید بندة‌ خد.اوند

2.                 در قلبم می‌اندیشم که گناه به ظلم می‌گوید که ترس خد.اوند مد نظر او نباشد

3.                 زیرا خویشتن را در نظر خود تملق می‌گوید، تا گناهش ظاهر نشود ومکروه نگردد

4.                 سخنان زبانش شرارت و حیله است، از دانشمندی و نیکوکاری دست برداشته است

5.                 شرارت را بر بستر خود تفکر می‌کند، خود را به راه ناپسند رهرو کرده از بدی نفرت ندارد

6.                 ای خد.اوند رحمت تو در آسمان‌هاست، و امانت تو تا افلاک

7.                 عدالت تو مثل کوه‌های خد.است و احکام تو لجة عظیم، ای خد.اوند انسان و بهائم را نجات می‌دهی

8.                 ای خدا رحمت تو چه ارجمند است، بنی‌آدم زیر سایة بال‌های تو پناه می‌برند

9.                 از فراوانی خانة‌ تو سیراب می‌شوند، از نهر خوشی‌های خود ایشان را می‌نوشانی

10.            زیراکه نزد تو چشمة حیات است، و در نور تو روشنایی را خواهیم دید

11.            رحمت خود را برای عارفان خود مستدام فرما، و عدالت خود را برای راست‌دلان

12.            پای تکبر بر من نیاید، و دست شریران من را گریزان نسازد

13.            در آنجا بدکرداران افتاده‌اند، ایشان انداخته شده‌اند و نمی‌توانند برخاست

مزمور سی و هفتم

1.                 مزمور داوید، به سبب شریران خویشتن را مشوش مساز، و بر فتنه‌انگیزان حسد مبر

2.                 زیرا که مثل علف به زودی بریده می‌شوند، و مثل سبزه پژمرده خواهند شد

3.                 بر خد.اوند توکل نما و نیکویی بکن، در زمین ساکن باش و از امانت پرورده شو

4.                 و از خد.اوند تمتع ببر، پس مسئلت دل تو را به تو خواهد داد

5.                 طریق خود را به خد.اوند بسپار، و بر وی توکل کن که آن را انجام خواهد داد

6.                 و عدالت تو را مثل نور بیرون خواهد آورد، و انصاف تو را مانند ظُهر

7.                 نزد خد.اوند خاموش شو و منتظر او بمان، و از (مشاهده) شخص به‌ظاهر موفق و مرد حیله‌گر (که موفق است) خود را مشَوش مساز

8.                 از غضب برکنار شو و خشم را ترک کن، خود را مشوش مساز که البته باعث گناه خواهد شد

9.                 زیرا که شریران منقطع خواهند شد، و اما منتظران خد.اوند وارث زمین خواهند بود

10.            هان بعد از اندک زمانی شریر نخواهد بود، او را جستجو خواهی کرد و نخواهد بود

11.            و اما حلیمان وارث زمین خواهند شد، و از فراوانی سلامتی خوشنود خواهند گردید

12.            شریر بر مرد عادل تعرض می‌کند، و دندان‌های خود را بر او می‌افشرد

13.            خد.اوند بر او خواهد خندید، زیرا می‌بیند که روز او می‌آید

14.            شریران شمشیر را برهنه کرده و کمان را کشیده‌اند، تا مسکین و فقیر را بیندازند، و راست روان را مقتول سازند

15.            شمشیر ایشان به دل خود ایشان فرو خواهد رفت، کمانهای ایشان شکسته خواهد شد

16.            نعمتِ اندکِ یک مرد صالح بهتر است، از اندوخته‌های شریران کثیر

17.            زیرا که بازوهای شریران شکسته خواهد شد، و اما صالحان را خد.اوند تأیید می‌کند

18.            خد.اوند روزهای کاملان را می‌داند، و میراث ایشان خواهد بود تا به ابد

19.            در زمان بلا خجل نخواهند شد، و در ایام قحط سیر خواهند بود

20.            زیرا شریران هلاک می‌شوند، و دشمنان خد.اوند مثل خرمی مرتع‌ها فانی خواهند شد، آری مثل دود فانی خواهند گردید

21.            شریر قرض می‌گیرد و وفا نمی‌کند، و اما صالح رحیم و بخشنده است

22.            زیرا آنانی که از وی برکت یابند وارث زمین گردند، و اما آنانی که لعنت شده‌اند منقطع خواهند شد

23.            خد.اوند قدم‌های انسان را مستحکم می‌سازد، و به طریق او رغبت دارد

24.            اگرچه بیفتد افکنده نخواهد شد، زیرا خد.اوند دستش را می‌گیرد

25.            من جوان بودم و حالا پیر هستم، و مرد صالح را هرگز متروک ندیده‌ام، و نه نسلش را که گدای نان بشوند

26.            تمامی ایام مهربان است و قرض دهنده، و ذریّت او مبارک خواهند بود

27.            از بدی بر کنار شو و نیکویی بکن، پس (در آرامش) ساکن خواهی بود تا ابد

28.            زیرا خد.اوند انصاف را دوست می‌دارد و متقیان خود را ترک نخواهد فرمود، ایشان محفوظ خواهندبود تا ابد، و اما نسل شریر منقطع خواهد شد

29.            صالحان وارث زمین خواهند بود، و در آن تا ابد سکونت خواهند نمود

30.            دهان صالح حکمت را بیان می‌کند، و زبان او انصاف را ذکر می‌نماید

31.            شریعت خد.ای وی در دل اوست، پس قدم‌هایش نخواهد لغزید

32.            شریر برای صالح کمین می‌کند، و قصد قتل وی می‌کند

33.            خد.اوند او را در دستش ترک نخواهد کرد، و چون به داوری آید او را (در مقابل شریر) محکوم نخواهد کرد

34.            منتظر خد.اوند باش و طریق او را نگاه‌دار، تا تو را به وراثت زمین برافرازد، چون شریران متقطع شوند آن را خواهی دید

35.            شریر را دیدم که ظلم پیشه بود، و مثل درخت بومی سبز (ریشه) خود را به هر سو می‌کشید

36.            اما گذشت و اینک نیست گردید، و او را جستجو کردم و یافت نشد

37.            مرد کامل را ملاحظه کن و مرد راست را ببین، زیرا که عاقبت آن مرد سلامتی است

38.            اما خطاکاران همه هلاک خواهند گردید، و عاقبت شریران منقطع خواهد شد

39.            و نجات صالحان از خد.اوند است، و در وقت تنگی او قلعة ایشان خواهد بود

40.            و خد.اوند ایشان را یاری کرده، نجات خواهد داد، ایشان را از شریران خلاص کرده خواهد رهانید، زیرا بر او توکل دارند

مزمور سی و هشتم

1.                مزمور داوید برای تذکر

2.                ای خد.اوند من را در غضب خود توبیخ منما، و در خشم خویش تادیبم مفرما

3.                زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته، و دست تو بر من فرود آمده است

4.                در جسم من به سبب غضب تو صحتی نیست، و در استخوان‌هایم به سبب خطای خودم سلامتی نی

5.                زیرا گناهانم از سرم گذشته است، مثل بارگران از طاقتم سنگین‌تر شده

6.                جراحات من متعفن و له شده است، به سبب حماقت من

7.                بخود می‌پیچیم و بی نهایت خمیده شده‌ام، تمامی روز مکدّر هستم

8.                زیرا کمر من از سوزش پر شده است، و در جسم من صحتی نیست

9.                من بی‌حس و بی‌نهایت کوفته شده‌ام، و از فغان دل خود نعره می‌زنم

10.           ای خد.اوند تمامی آرزوی من مدّنظر تو است، و ناله‌های من از تو مخفی نمی‌باشد

11.           دل من می‌طپد و قوّتم از من رفته است، و نور چشمانم نیز با من نیست

12.           دوستان و رفیقانم از بلای من به کناری می‌ایستند، و خویشان من دور ایستاده‌اند

13.           آنانی‌که قصد جانم دارند دام می‌گسترند، و بد اندیشانم سخنان فتنه‌انگیز می‌گویند، و تمام روز حیله را تفکر می‌کنند

14.           و اما من مثل کری نمی‌شنوم، و مانند گنگم که دهان خود را باز نکند

15.           و مثل کسی گردیده‌ام که نمی‌شنود، و کسی که بر زبانش حرفی نباشد

16.           زیرا که ای خد.اوند انتظار تو را می‌کشم، تو ای خد.اوند خد.ایم جواب خواهی داد

17.           چونکه گفته‌ام مبادا بر من شادی نمایند، و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند

18.           زیرا که من مستعد لغزش می‌باشم، و درد من همیشه پیش روی من است

19.           زیرا گناه خود را اعلام می‌نمایم، و بخاطر خطای خود نگران هستم

20.           اما دشمنانم زنده و زورآوراند، و آنانی که بی‌سبب بر من بغض می‌نمایند بسیاراند

21.           و آنانی که به عوض نیکی به من بدی می‌رسانند، بر من دشمنی می‌ورزند زیرا نیکویی را پیروی می‌کنم

22.           ای خد.اوند من را ترک منما، ای خد.ای من از من دور مباش

23.            و برای یاری من تعجیل فرما ای خد.اوندی که نجات من هستی

مزمور سی و نهم

1.                 برای یِدوتون سالار مغنیان، مزمور داوید

2.                 گفتم راه‌های خود را حفظ خواهم کرد تا به زبانم خطا نورزم،‌ دهان خود را به لجام نگاه خواهم داشت مادامی که شریر پیش من است

3.                 من گنگ بودم و خاموش و از (بیان) نیکویی نیز سکوت کردم، و درد من به‌حرکت آمد

4.                 دلم در اندرونم گرم شد، چون تفکر می‌کردم آتش (در دلم) افروخته گردید، پس به زبان خود سخن گفتم

5.                 ای خد.اوند اجل من را بر من معلوم ساز، و مقدار ایام من را که چیست، تا بفهمم چقدر فانی هستم

6.                 اینک روزهایم را مثل یک وجب ساخته‌ای، و زندگانی‌ام در نظر تو هیچ است، یقیناً آدمی بطالت محض قرار داده شد سلاه

7.                 اینک انسان در خیال رفتار می‌کند، و برای باطل مضطرب می‌گردد، ذخیره می‌کند و نمی‌داند کیست که از آن تمتّع خواهد برد

8.                 و حالا ای خد.اوند برای چه منتظر باشم، امید من بر تو می‌باشد

9.                 من را از همة گناهانم برهان، من را نزد جاهلان ناچیز مگردان

10.            من گنگ بودم و زبان خود را باز نکردم، زیرا که تو این‌را خواستی

11.            بلای خود را از من بردار، زیرا که از قدرت دست تو من تلف می‌شوم

12.            چون انسان را به سبب گناهش مکافات می‌کنی، نفایس او را مثل بید می‌گدازی، یقیناً هر انسان بطالت محض است سلاه

13.            ای خد.اوند دعای من را بشنو و به فریادم گوش بده و از (مشاهده) اشک‌هایم ساکت مباش زیرا که من غریب هستم در نزد تو، و ساکن هستم مثل جمیع پدران خود

14.            روی (خشم) خود را از من بگردان تا تقویت شوم، قبل از آنکه رحلت کنم و نایاب گردم

مزمور چهلم

1.                 برای سالار مغنیان، مزمور داوید

2.                 انتظار بسیار برای خد.اوند کشیده‌ام، و به من مایل شده فریاد من را شنید

3.                 و من را از چاه هلاکت برآورد و از باتلاق، و پای‌هایم را بر صخره گذاشته قدم‌هایم را مستحکم گردانید

4.                 و سرودی تازه در دهانم گذارد یعنی حمد خد.ای ما را، بسیاری چون این را بینند ترسان شده بر خد.اوند توکل خواهند کرد

5.                 خوشا به حال کسی که بر خد.اوند توکل دارد، و به متکبران ظالم و منحرفین به کذب مایل نشود

6.                 ای خد.اوند خد.ای ما چه بسیار است کارهای عجیب که تو کرده‌ای، و تدبیرهایی که برای ما نموده‌ای، در نزد تو آنها را نتوان ارزش نهاد اگر آنها را تقریر و بیان بکنم، از حد شمار بیرون است

7.                 در قربانی و هدیه رغبت نداشتی، اما گوش‌های من را (برای شنیدن و پذیرفتن اوامرت) باز کردی، قربانی سوختنی و قربانی گناه را نخواستی

8.                 آنگاه گفتم اینک می‌آیم (که آنچه را که) در طومار کتاب دربارة من نوشته شده است (بجا آورم)

9.                 در به جا آوردن ارادة‌ تو ای خد.ای من رغبت می‌دارم، و شریعت تو در اندرون دل من است

10.            در جماعت بزرگ به عدالت بشارت داده‌ام، اینک لب‌های خود را باز نخواهم داشت، و تو ای خد.اوند می‌دانی

11.            عدالت تو را در دل خود مخفی نداشته‌ام، امانت و نجات تو را بیان کرده‌ام. رحمت و راستی تو را از جماعت بزرگ پنهان نکرده‌ام

12.            پس تو ای خد.اوند لطف خود را از من باز مدار، رحمت و راستی تو دائماً من را محافظت کند

13.            زیرا که بلایای بیشمار من را احاطه می‌کنند، گناهانم دور من را گرفته‌اند به حدی که نمی‌توانم دید، از مو‌های سر من زیادتراند، و دل من من‌را ترک کرده است

14.            ای خد.اوند مرحمت فرموده من را نجات بده، ای خد.اوند به یاری من تعجیل فرما

15.            آنانی که قصد هلاکت جان من دارند، جمیعاً خجل و شرمنده شوند، و آنانی که در بدی من رغبت دارند، به عقب برگردانیده و رسوا گردند

16.            آنانیکه بر من هَه هَه می‌گویند، به سبب خجالت خویش حیران شوند

17.            و اما جمیع طالبان تو در تو وجد و شادی نمایند، و آنانی که نجات تو را دوست دارند، دائماً ‌گویند که خد.اوند بزرگ است

18.            و اما من مسکین و فقیر هستم، و خد.اوند (این را) دربارة من در نظر می‌آورد، تو مدد دهنده و نجات دهندة من هستی، ای خد.ای من تاخیر مفرما

مزمور چهل و یکم

1.                 برای سالار مغنیان، مزمور داوید

2.                 خوشا به‌حال کسی که برای فقیر تفکر می‌کند. خد.اوند او را در روز بلا خلاصی خواهد داد

3.                 خد.اوند او را محافظت خواهد کرد و زنده (نگه) خواهد داشت، او در زمین مبارک خواهد بود، و او را به آرزوی دشمنانش تسلیم نخواهد کرد

4.                 خد.اوند او را بر بستر بیماری یاری خواهد نمود، تمامی خوابگاه او را در بیماریش زیر و
رو خواهد کرد

5.                 من گفتم ای خد.اوند بر من رحم نما، جان من را شفا بده زیرا به تو گناه ورزیده‌ام

6.                 دشمنانم دربارة من به بدی سخن می‌گویند، که کِی بمیرد و نام او گُم شود

7.                 و اگر برای دیدن من بیاید سخن باطل می‌گوید، و دلش در خود شرارت را جمع می‌کند، چون بیرون رود آن را شایع می‌کند

8.                 و تمامی دشمنانم با یکدیگر بر من نمّامی می‌کنند، و دربارة من بدی می‌اندیشند

9.                 که حادثه‌ای مهلک بر او واقع شده است، و حال که خوابیده است دیگر نخواهد برخاست

10.            و آن دوست خالص من که بر او اعتماد می‌داشتم که نان من را نیز می‌خورد، پاشنة خود را بر من بلند کرد

11.            و اما تو ای خد.اوند بر من رحم فرموده من را بر پا بدار، تا مجازات به ایشان رسانم

12.            از این می‌دانم که در من رغبت داری، زیرا که دشمنم بر من فخر نمی‌نماید

13.            و من را به سبب کمالم مستحکم نموده‌ای، و من را به حضور خویش دائماً برپا خواهی نمود

14.            خد.اوند خد.ای (بنی) اسرائیل متبارک باد، از ازل تا به ابد آمین و آمین

مزمور چهل و دوم

1.                 برای سالار مغنیان، قصیدة بنی‌قورح

2.                 چنان که آهو برای نهرهای آب شدت اشتیاق دارد، همچنان ای خد.ا جان من اشتیاق شدید برای تو دارد

3.                 جان من تشنة خد.است تشنة خد.ای حَی، که کی بیایم و به حضور خد.ا حاضر شوم

4.                 اشک‌هایم روز و شب نان من بود، چون تمامی روز من را می‌گفتند خد.ای تو کجاست

5.                 چون این را بیاد می‌آورم جان خود را بر خود آگاه می‌سازم، چگونه با جماعت می‌رفتم و ایشان را بخانة خد.ا پیش می‌بردم، به آواز ترنم و تسبیح درگروه عیدگزاران

6.                 ای جانم چرا خمیده شده‌ای، و چرا در من پریشان گشته‌ای، بر خد.ا امید دار زیرا که او را برای نجات روی او باز حمد خواهم گفت

7.                 ای خد.ای من جانم در من منحنی شد، بنابراین تو را (بخاطر معجزاتت) از زمین اُردُن یاد خواهم کرد، از کوه‌های حرمون و از جبل‌مِصْغَر

8.                 لجه به لجه ندا می‌دهد از آواز آبشارهای تو، جمیع خیزاب‌ها و موج‌های تو بر من گذشته است

9.                 در روز خد.اوند رحمت خود را خواهد فرمود، و در شب سرود او با من خواهد بود و دعا نزد خد.اوند حیات من

10.            به خد.ا گفته‌ام ای صخرة من چرا من را فراموش کرده‌ای، چرا به سبب ظلم دشمن ماتم‌کنان عبور نمایم

11.            دشمنانم به کوبیدگی در استخوان‌هایم من را ملامت می‌کنند، چون که همه روزه من را می‌گویند خد.ای تو کجاست

12.            ای جان من چرا خمیده شده‌ای و چرا در من پریشان گشته‌ای، بر خد.ا امید دار زیرا که او را او باز حمد خواهم گفت، که نجات روی من و خد.ای من است

مزمور چهل و سوم

1.                 ای خد.ا من را داوری کن، و دعوای من را با قوم بی‌رحم داوری فرما، و از شخص حیله‌گر و ظالم من را خلاصی ده

2.                 زیرا تو خد.ای قوت من هستی چرا من را دور انداختی، چرا به سبب ستم دشمن ماتم‌کنان عبور نمایم

3.                 نور و راستی خود را بفرست تا من را هدایت نمایند، و من را به کوه مقدس تو و مسکن‌های تو رسانند

4.                 آنگاه به مذبح خد.ا خواهم رفت، به سوی خد.ایی که سرور و خرمی من است، و تو را ای خد.ا خد.ای من با بربط تسبیح خواهم گفت

5.                 ای جان من چرا خمیده شده‌ای، و چرا در من پریشان گشته‌ای، امید بر خد.ا دار زیرا که او را باز حمد خواهم گفت، که نجات روی من و خد.ای من است

مزمور چهل و چهارم

1.                 برای سالار مغنیان، قصیدة بنی‌قورح

2.                 ای خد.ا به‌گوش‌های خود شنیده‌ایم، و پدران ما، ما را خبر داده‌اند، از کاری که در روزهای ایشان و در ایام گذشته کرده‌ای

3.                 تو به دست خود امت‌ها را بیرون کردی اما ایشان (بنی‌اسرائیل) را غرس نمودی، قوم‌ها را تباه کردی اما ایشان را منتشر ساختی

4.                 زیرا که به شمشیر خود زمین را تسخیر نکردند، و بازوی ایشان، ایشان را نجات نداد بلکه دست راست تو و بازو و نور روی تو، زیرا از ایشان خرسند بودی

5.                 ای خد.ا تو پادشاه من هستی، پس بر نجات یعقوب امر فرما

6.                 به مدد تو دشمنان خود را خواهیم افکند، و به‌نام تو مخالفان (دشمنان) خویش را پایمال خواهیم ساخت

7.                 زیرا بر کمان خود توکل نخواهم داشت، و شمشیرم من را خلاصی نخواهد داد

8.                 بلکه تو ما را از دشمنان ما خلاصی دادی، و کینه‌توزان ما را خجل ساختی

9.                 تمامی روز بر خد.ا فخر خواهیم کرد، و نام تو را تا به ابد تسبیح خواهیم خواند سلاه

10.            لیکن اینک تو ما را دور انداخته و رسوا ساخته‌ای، و با لشگرهای ما بیرون نمی‌آیی

11.            و ما را از پیش دشمن روگردان ساخته‌ای، وخصمان ما برای خویشتن تاراج می‌کنند

12.            ما را مثل گوسفندان برای خوراک تسلیم کرده‌ای، و ما را در میان امت‌ها پراکنده ساخته‌ای

13.            قوم خود را بی‌بها فروختی، و از فروش ایشان سود نبردی

14.            ما را نزد همسایگان ما ناچیز گردانیدی، اهانت و سخریة نزد آنانی که گرداگرد مایند

15.            ما را در میان امت‌ها ضرب‌المثل ساخته‌ای، (موجب) جنبانیدن سر (به عنوان تحقیر) در میان قوم‌ها(قرار داده‌ای)

16.            ورسوایی من همه روزه در نظر من است، و خجالت رویم من را پوشانیده‌ است

17.            از آواز ملامت‌گو و فحّاش، از روی دشمن و انتقام گیرنده

18.            این همه بر ما واقع شد، اما تو را فراموش نکردیم و در عهد تو خیانت نورزیدیم

19.            دل ما به گذشته برنگردید، و پای‌های ما از طریق تو انحراف نورزید

20.            هر چند ما را در مکان اژدَرها کوبیدی، و ما را به سایة مرگ پوشانیدی

21.            نام خد.ای خود را هرگز فراموش نکردیم، و دست خود را به خد.ای غیر برافراشته نکردیم

22.            آیا خد.ا این را بررسی نخواهد کرد، زیرا او نهانخانه‌های قلب را می‌داند

23.            هر آینه بخاطر تو تمامی روز کشته می‌شویم، ومثل گوسفندان ذبح شده شمرده می‌شویم

24.            ای خد.اوند بیدار شو چرا خوابیده‌ای، برخیزای و ما را تا به ابد دور مینداز

25.            چرا جمال خود را پوشانیدی، و ذلّت و تنگی ما را فراموش کردی

26.            زیرا که جان ما تا به خاک خم (و پست) شده است، و شکم ما به زمین چسبیده

27.            به جهت یاری ما برخیز، و به‌خاطر رحمانیت خود ما را فدیه ده

مزمور چهل و پنچم

1.                 برای سالار مغنیان بر شوشنیم، قصیدة بنی‌قورح، سرود حبیبات

2.                 دل من به کلام نیکو می‌جوشد، انشاء خود را دربارة پادشاه می‌گویم زبان من چون نویسنده ماهر است

3.                 تو جمیل‌تر هستی از بنی‌آدم و وقار بر لب‌های تو ریخته شده است، بنابراین خد.ا تو را مبارک ساخته است تابه‌ابد

4.                 ای توانگر شمشیر خود را بر بالای خود ببند، یعنی جلال و کبریایی خویش را

5.                 و به کبریایی خود سوار شده غالب شو به خاطر حقیقت و تواضع وصداقت (ات) هدایت خواهی شد که با یمینت (اعمال) مهیب (انجام دهی)

6.                 به تیرهای تیز تو امت‌ها زیر (پای) تو می‌افتند، و (این تیرها) به دل دشمنان پادشاه فرو می‌رود

7.                 ای خد.ا تخت تو تا به ابد است، راستی سلطنت تو است

8.                 عدالت را دوست و شرارت را دشمن داشتی، بنابراین خد.ای تو، تو را به روغن شادمانی بیش‌تر از رفقایت مسح کرده است

9.                 همة رخت‌های تو مّر و عود و سلیخه است، از قصرهای عاج که (خارج می‌شدی) به تارها تو را خوش ساختند

10.            (در بین) دختران پادشاهان (که) از زنان نجیب تو هستند، ملکه به دست راستت (مزین) به طلای اوفیر ایستاده است

11.            ای باکره بشنو و ببین و گوش خود را فرادار، و قوم خود و خانة پدرت را فراموش کن

12.            تا پادشاه مشتاق جمال تو بشود، زیرا او خد.اوند تو است پس او را عبادت نما

13.            و دختر صور با ارمغانی، و دولتمندان قوم رضامندی تو را خواهند طلبید

14.            دختر پادشاه همیشه در اندرون (قصر) بلند مرتبه است، و رخت‌های او با طلا مرصع است

15.            به لباس آراسته نزد پادشاه حاضر می‌شود، دوشیزگان همراهان او در عقب وی نزد تو آورده خواهند شد

16.            به شادمانی و خوشی آورده می‌شوند، و به قصر پادشاه داخل خواهند شد

17.            به عوض پدرانت پسرانت خواهند بود، و ایشان را بر تمامی جهان سروران خواهی ساخت

18.            نام تو را در همة جهان ذکر خواهم کرد، پس قوم‌ها تو را حمد خواهند گفت تا به ابد