حضرت داوود (ع)

ونیز می ‌فرما ید: «وَ شَدَدْنا مُلْکَهُ وَ آتَیناهُ الْحِکْمَهَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ؛ و حکومت داوود(علیه‌السلام) را استحکام بخشید یم و به او دانش و شیوه داوری عادلانه عطا کردیم.»

^[۸]

صدوق قدس سره در کتاب اکمال الدین از امام صادق(علیه‌السلام) و او از پدرانش، از رسول خدا(ص) روایت کرده که فرمود: داود صد سال تمام عمر کرد که چهل سال آن، دوران سلطنت و پادشاهی او بود. البته عمر داود چهل سال بود که شصت سال از عمرش را از عمر آدم گرفت. هنگامی که آدم از عمر کوتاه داود با خبر شد، شصت سال از عمرش را به او بخشید.
هفتاد سال و شش ماه از عمرش را در سر زمین حبرون(الخلیل) سکنى داشته و ما بقى را در بیت المقدس به سر برده و به زبان عبرانى سخن مى گفته است.
نخستین دولت یهود را طالوت یا (شاؤول) حدود (۱۰۹۵-۱۰۵۵) قبل از میلاد در شهر حبرون (الخلیل) تشکیل داد و پس از طالوت، داوود (علیه‌السلام) پادشاه یهود شد و پایتخت یهود را به (یبوس) بیت المقدس منتقل نمود و سلیمان پس از داود بزرگ ترین حاکم یهود شناخته شد که در زمان او آرامش و سعادت براى همه وجود داشت.