حضرت زرتشت (ع)

زَرتُشت یا زَردُشت یا اشوزَرتُشت، پیامبر ایران باستان بود که مزدیسنا را بنیان گذاشت. وی همچنین سراینده گات‌ها، کهن‌ترین بخش اوستا می‌باشد. زمان و محل دقیق تولد وی مشخص نیست اما گمانه‌زنی‌ها و اسناد، زمانی بین ۶۰۰۰ تا ۶۰۰ سال پیش از میلاد مسیح را برای او حدس زده‌اند و زادگاه وی را به مناطق مختلفی مانند ری، آذربایجان، خوارزم، سیستان و خراسان نسبت داده‌اند. بازکاوی تاریخ و آموزه‌های آیین زرتشت. تعلمیات زرتشت بعدها با باورهای بومی ایرانیان ترکیب شد و آئین مزدیسنای کنونی که نزدیک به پنج سده دین رسمی ایران نیز بوده‌است، را پدید آورد. نام زرتشت در فهرست یکصد نفرهٔ انسان‌های تاثیرگذار تاریخ که توسط مایکل هارت تنظیم شده‌است، قرار دارد. 

در هات 29 که در حقیقت سرود فلسفه و نیاز پیامبری اشوزرتشت است. روان آفرینش به درگاه اهورامزدا گله کرده و درخواست یک پشتیبان و نجات‌دهنده شایسته‌ای را می‌نماید که او را از خشم و تجاوز و زور و گستاخی که جهان را فراگرفته برهاند. (هات 29-بند1)

اهورامزدا پس از رایزنی با اشا و وهومن نمادهای راستی و اندیشه پاک، اشوزرتشت را به عنوان تنها کسی که آموزشهای او را درک کرده بر می‌گزیند و به او به عنوان نخستین خواهان آیین راستی و ستایش مزدا،  شیوایی بیان می‌بخشد.(هات29-بند8)

سوشیانت از ریشه اوستایی «سو» و به معنی سودرساننده یا پیشرفت دهنده می‌باشد. بسیاری از پژوهشگران بر این باورند که این واژه برای اولین بار به وسیله اشوزرتشت و درگاهان استفاده شده است . در بند 129 فروردین یشت آمده «از این جهت سوشیانس نامیده خواهد شد زیرا که سراسر جهان را سود خواهد داد.»

این واژه در گاهان و اوستا هم به صورت جمع به کار رفته است و هم به صورت مفرد. درمواردی از گاهان که این واژه به صورت مفرد به کار رفته ،اشوزرتشت خود را به عنوان سوشیانس معرفی می‌نماید. چرا که او نخستین کسی بود که با درک آموزشهای اهورامزدا راهی را آغاز کرد که با تکیه بر آموزش، آرمان خود که گسترش نیکیها و از بین بردن تمامی جلوه‌های بدی از جهان هستی می‌باشد دست یابد.

سوشیانس به عنوان نماد انسانی که هفت پله عرفان دین زرتشتی و امشاسپندان را طی کرده ، تمام خویها و صفات بد را در وجود خود از بین برده تا بتواند نجات دهنده راستین تمامی انسانها از این خویها و صفات بد باشد . بدیها همان نیروهای ضد امشاسپندان‌اند که در عمق آنها انگره‌مینو قرار دارد و عبارتند از دروغ ، خشم و بداندیشی ، ناتوانی و تنبلی ، کینه و نفرت ، آز و طمع و مرگ  .